Μπλε - Πιανω φωτια (Rabbit Remixed)
To 77 ειδα φως και γω και ουτε που θυμαμαι τιποτα να πω την αληθεια. Θυμαται κανεις τα πρωτα του βηματα; Γιατί αραγε; Τα μονα πραματα που θυμαμαι είναι ένα ονειρο με το τοτε σκυλι μας. Πρεπει να ημουν ηδη 3 τοτε. Α και την κουζινα του σπιτου μας στο μενιδι (αχαρνες).
Το 87 θυμαμαι να τρεχω καλοκαιρι και σαββατοκυριακα με το ποδηλατο να γυρναω τα πάντα εγω και η Αλεξανδρα. Η γειτονισα και παιδικος μου ερωτας βασικα (ωχ κραξιμο). Ποτε δεν ειπα κάτι και ας κρατησε αυτό μεχρι τα τελη του Λυκειου. Αμα είναι να φαμε κολλιμα το τρωμε καλα. Θυμαμαι να παιζω στην πρωτη μου ταινια και να προχωραω στο δρομο της Αθηνας και να με αναγνωριζουν «Εσυ δεν εισαι που δεν αναβε το κολοτσιγαρο». «Εγω ειμαι ναιαιιαια». Τρια χρονια μετα μετακομισαμε στο λαγονησι ας πουμε και αρχιζουν οι αναμνησεις οι πολλες. Νέο φρουτο και πρωτες αγαπες και νεες κατακτησεις. Ένας φιλος που του τρωω το γκομενακι (ημουν καφρος από μικρος) ερχεται και μου λεει «μαλακα όλα τα μ πάνω σου τραβας». Λες κα μου δωσε καταρα ήταν. Εκανα τις αλλαγες μου κατελληξα να κλεβω δευτερη από φιλο και να την απατω με την καλυτερη της φιλη γυρο στο 92.
Το 97 οι ιδεες με στο μυαλο εχουν ηδη αρχισει να φυτευονται και να οριμαζουν. Ένα σωρό εφευρεσεις που θα αλλαζαν το κόσμο κατά την αποψη μου. Αλλα η νεανικη ζωη θέλει γλεντι και διασκεδαση και ξεχνα τα επιστημονικά της ονειρα. Και φοιτητης τώρα στην αγγλια σιγα μη διαβασουμε… Που είναι ρε παιδια οι εργασιες από τους παλιοτερους;;; Εδωωωωω παρτε αντιγραφτε και περαστε! Πρωτη μεγαλη αγαπη ηδη κλεινει χρονο και ζητα αρραβωνες. Πόσο να το αρνηθεις, πόσο να αντισταθεις στον ερωτα; Δε θέλει πολύ αμα εισαι και του κολλιματος;;; Εννοειτε τρεχεις ξωπισω αρραβωνιαζεσαι και εισαι και ευτυχισμενος. Τα χρονια περνανε και ποφασιζεις ότι εκανες λαθος. Η ζωη αλλαζει χρονο με το χρονο.
2008 και ολα είναι τελειως διαφορετικά από τοτε. Μονο η ψυχη παραμενει στο 92 και στη τρελα της και θέλει να παιζει και να τρεχει και να κάνει ακόμα τρελες! Το μυαλο όμως διαφωνει το ιδιο και το σωμα. Σχεσεις περασαν μικρε μεγαλες εντονες ατονες. Γλεντια ξενυχτια παρακμες και αντιδρασεις σε οτιδηποτε. 10 χρονια ενασχολησης με όλα για όλα. Kαι τώρα, όλα εχουν αλλαξει. Άλλη οπτικη γωνια στη ζωη άλλες σκέψεις κατακλυουν το μυαλο. Αλλιως ερωτευομαι αν ερωτευομαι αλλιως αγαπω και αλλιως θα δρασω. Εκεί που ελεγα θα συμβιβαζομαι ίσως για το καλύτερο όλα γυρισαν αναποδα και το ασυμβιβαστο πιανει χορο πραγματικο χωρις να αφηνει περιθωρια. Η θα εχω αυτό που θελω η τιποτα. Τώρα είναι που οι σχεσεις και οι εφημεροι ερωτες περνανε και αλλαζουν πιο συχνα από οτιδηποτε. Κοιταω πια να ειμαι ξεκαθαρος και να μη λεω κάτι που δεν εννοω για να πετυχω το σκοπο μου. Θα το πετυχω με αυτό που ειμαι. Κοιταω πιο βαθεια μέσα στους ανθρωπους και βλεπω τι θα μου πουν και πως θα αντιδρασουν πριν καν αντιδρασουν. Το περιμενω. Σα να γνωριζω το μελλον. Δεν το γνωριζω. Εχω παρατηρισει όμως πολλους και ακόμα το κανω και μου αρεσει. Όμως πολλά ακόμα δε μ αρεσουν πάνω μου και νιωθω ότι δε μπορω να τα αλλαξω. Βλεπω οντως ταονειρα μου να εχουν στυλ και αριθμο. Το βλεμμα μου να εχει αλλαξει. Δε κοιτω πια σα παιδι, κοιτω μέσα σου κοιτω πονηρα κοιτω διαφορετικά και ας μη το καταλαβαινεις. Βλεπω τον εαυτο μου να δυσκολευτε να ερωτευτει, και όταν το κάνει να ξυπναει εκεινη η ψυχη του 92 και να τον μπερδευει. Όπως τώρα να συνεβει παλι. Βρηκα μια κοπελα την ειδα την γνωρισα λίγο και παραπλανησα τον εαυτο μου. Μου ειπε ότι της αρεσω και με αφησα να παραστρατησω να κολλισω. Και μπερδευτικα και το ξερα ότι μπερδευομαι γιατί δεν είχε μελλον, το βλεπα ότι δεν θα προχωρησει πουθενα. Όμως στο μυαλο εμενε η εικονα του τελειου του αψεγαδιαστου. Θεωρησα οτι εδω ειμαι ευκολα, οτι ειναι τοσο καλη που επρεπε να αφησω καθε αλλο "φλερτ" (ας το πω ετσι) πριν καν ασχοληθω. Ξεκοψα τα παντα απο δικη μου επιλογη, ξεπερασα μια πρωην που με βασανιζε μηνες και συνεχισα εκει που ηθελα. Ομως απλα ειχα παρασυρει τον εαυτο μου. Το εδειξε και το αποτέλεσμα. Δε το κυνηγισα οσο θα θελα και το αφησα οσο δε θα πρεπε. Εκλεισα κι άλλο τα συναισθηματα μου εκλεισα κι άλλο τη πόρτα μου. Μεταμορφονομαι σε κάτι που δε μου αρεσει που δεν αγαπω. Γιατί ηθελα να ειμαι ανοιχτος και όχι κλειστος. Αλλα ξερω πως οσο ανοιγομαι τόσο πιο ευκολα πληγωνομαι. Μου το εδειξαν τα χρονια οι εμπειριες. Καποιος άλλος θα εχει διαφορετικες εμπειριες. Εμενα όμως μ αρεσουν και τις κρατω και βλεπω να μ αγαπαν για αυτό που με εκαναν τοσα χρονια! Γινομαι πιο διδακτικος, πιο αυστηρος στις αποψεις μου. Πως θα επειχιριματολογησεις σε κάτι που δεν εχεις ζήσει και εχω ζήσει. Νομιζεις ότι εισαι διαφορετικος από μενα ότι κανεις κάτι άλλο κάτι καινουριο. Όμως το ιδιο νομιζα και γω και μου το λεγε τοτε καποιος μεγαλυτερος, «ξερω τι θα κανεις μετα». Και ήξερε. Και τι εγινε; Απαγορευτε να τα μαθω μονος μου; Θα σε ακουσω και τώρα όπως σε ακουσα και τοτε και θα κοιταξω να προλαβω η να αλλαξω οσα δεν προλαβες η δεν αλλαξες.
Μπορει να αγαπω πιο δυσκολα μπορει να φευγω από ότι δε μου αρεσει και να χανομαι μπορει να χιλιαδες πραγματα, αλλα συνεχιζω. Κοιτω που και που τα χρονια μου πισω βλεπω τι σπαταλισα και τι κερδισα. Και κερδισα παρα πολλά. Πιανω φωτια, τώρα όλα εχουν μπει στο δρομο τους. Τα μεγαλα βηματα φαινονται ευκολα και σταθερα. Η κατακτηση μπορει να μην εγινε στα 20 αλλα στα 30 σιγουρα ξεκιναει η κατακτηση του εαυτου και του κοσμου μου.
http://www.youtube.com/wat
Το 87 θυμαμαι να τρεχω καλοκαιρι και σαββατοκυριακα με το ποδηλατο να γυρναω τα πάντα εγω και η Αλεξανδρα. Η γειτονισα και παιδικος μου ερωτας βασικα (ωχ κραξιμο). Ποτε δεν ειπα κάτι και ας κρατησε αυτό μεχρι τα τελη του Λυκειου. Αμα είναι να φαμε κολλιμα το τρωμε καλα. Θυμαμαι να παιζω στην πρωτη μου ταινια και να προχωραω στο δρομο της Αθηνας και να με αναγνωριζουν «Εσυ δεν εισαι που δεν αναβε το κολοτσιγαρο». «Εγω ειμαι ναιαιιαια». Τρια χρονια μετα μετακομισαμε στο λαγονησι ας πουμε και αρχιζουν οι αναμνησεις οι πολλες. Νέο φρουτο και πρωτες αγαπες και νεες κατακτησεις. Ένας φιλος που του τρωω το γκομενακι (ημουν καφρος από μικρος) ερχεται και μου λεει «μαλακα όλα τα μ πάνω σου τραβας». Λες κα μου δωσε καταρα ήταν. Εκανα τις αλλαγες μου κατελληξα να κλεβω δευτερη από φιλο και να την απατω με την καλυτερη της φιλη γυρο στο 92.
Το 97 οι ιδεες με στο μυαλο εχουν ηδη αρχισει να φυτευονται και να οριμαζουν. Ένα σωρό εφευρεσεις που θα αλλαζαν το κόσμο κατά την αποψη μου. Αλλα η νεανικη ζωη θέλει γλεντι και διασκεδαση και ξεχνα τα επιστημονικά της ονειρα. Και φοιτητης τώρα στην αγγλια σιγα μη διαβασουμε… Που είναι ρε παιδια οι εργασιες από τους παλιοτερους;;; Εδωωωωω παρτε αντιγραφτε και περαστε! Πρωτη μεγαλη αγαπη ηδη κλεινει χρονο και ζητα αρραβωνες. Πόσο να το αρνηθεις, πόσο να αντισταθεις στον ερωτα; Δε θέλει πολύ αμα εισαι και του κολλιματος;;; Εννοειτε τρεχεις ξωπισω αρραβωνιαζεσαι και εισαι και ευτυχισμενος. Τα χρονια περνανε και ποφασιζεις ότι εκανες λαθος. Η ζωη αλλαζει χρονο με το χρονο.
2008 και ολα είναι τελειως διαφορετικά από τοτε. Μονο η ψυχη παραμενει στο 92 και στη τρελα της και θέλει να παιζει και να τρεχει και να κάνει ακόμα τρελες! Το μυαλο όμως διαφωνει το ιδιο και το σωμα. Σχεσεις περασαν μικρε μεγαλες εντονες ατονες. Γλεντια ξενυχτια παρακμες και αντιδρασεις σε οτιδηποτε. 10 χρονια ενασχολησης με όλα για όλα. Kαι τώρα, όλα εχουν αλλαξει. Άλλη οπτικη γωνια στη ζωη άλλες σκέψεις κατακλυουν το μυαλο. Αλλιως ερωτευομαι αν ερωτευομαι αλλιως αγαπω και αλλιως θα δρασω. Εκεί που ελεγα θα συμβιβαζομαι ίσως για το καλύτερο όλα γυρισαν αναποδα και το ασυμβιβαστο πιανει χορο πραγματικο χωρις να αφηνει περιθωρια. Η θα εχω αυτό που θελω η τιποτα. Τώρα είναι που οι σχεσεις και οι εφημεροι ερωτες περνανε και αλλαζουν πιο συχνα από οτιδηποτε. Κοιταω πια να ειμαι ξεκαθαρος και να μη λεω κάτι που δεν εννοω για να πετυχω το σκοπο μου. Θα το πετυχω με αυτό που ειμαι. Κοιταω πιο βαθεια μέσα στους ανθρωπους και βλεπω τι θα μου πουν και πως θα αντιδρασουν πριν καν αντιδρασουν. Το περιμενω. Σα να γνωριζω το μελλον. Δεν το γνωριζω. Εχω παρατηρισει όμως πολλους και ακόμα το κανω και μου αρεσει. Όμως πολλά ακόμα δε μ αρεσουν πάνω μου και νιωθω ότι δε μπορω να τα αλλαξω. Βλεπω οντως ταονειρα μου να εχουν στυλ και αριθμο. Το βλεμμα μου να εχει αλλαξει. Δε κοιτω πια σα παιδι, κοιτω μέσα σου κοιτω πονηρα κοιτω διαφορετικά και ας μη το καταλαβαινεις. Βλεπω τον εαυτο μου να δυσκολευτε να ερωτευτει, και όταν το κάνει να ξυπναει εκεινη η ψυχη του 92 και να τον μπερδευει. Όπως τώρα να συνεβει παλι. Βρηκα μια κοπελα την ειδα την γνωρισα λίγο και παραπλανησα τον εαυτο μου. Μου ειπε ότι της αρεσω και με αφησα να παραστρατησω να κολλισω. Και μπερδευτικα και το ξερα ότι μπερδευομαι γιατί δεν είχε μελλον, το βλεπα ότι δεν θα προχωρησει πουθενα. Όμως στο μυαλο εμενε η εικονα του τελειου του αψεγαδιαστου. Θεωρησα οτι εδω ειμαι ευκολα, οτι ειναι τοσο καλη που επρεπε να αφησω καθε αλλο "φλερτ" (ας το πω ετσι) πριν καν ασχοληθω. Ξεκοψα τα παντα απο δικη μου επιλογη, ξεπερασα μια πρωην που με βασανιζε μηνες και συνεχισα εκει που ηθελα. Ομως απλα ειχα παρασυρει τον εαυτο μου. Το εδειξε και το αποτέλεσμα. Δε το κυνηγισα οσο θα θελα και το αφησα οσο δε θα πρεπε. Εκλεισα κι άλλο τα συναισθηματα μου εκλεισα κι άλλο τη πόρτα μου. Μεταμορφονομαι σε κάτι που δε μου αρεσει που δεν αγαπω. Γιατί ηθελα να ειμαι ανοιχτος και όχι κλειστος. Αλλα ξερω πως οσο ανοιγομαι τόσο πιο ευκολα πληγωνομαι. Μου το εδειξαν τα χρονια οι εμπειριες. Καποιος άλλος θα εχει διαφορετικες εμπειριες. Εμενα όμως μ αρεσουν και τις κρατω και βλεπω να μ αγαπαν για αυτό που με εκαναν τοσα χρονια! Γινομαι πιο διδακτικος, πιο αυστηρος στις αποψεις μου. Πως θα επειχιριματολογησεις σε κάτι που δεν εχεις ζήσει και εχω ζήσει. Νομιζεις ότι εισαι διαφορετικος από μενα ότι κανεις κάτι άλλο κάτι καινουριο. Όμως το ιδιο νομιζα και γω και μου το λεγε τοτε καποιος μεγαλυτερος, «ξερω τι θα κανεις μετα». Και ήξερε. Και τι εγινε; Απαγορευτε να τα μαθω μονος μου; Θα σε ακουσω και τώρα όπως σε ακουσα και τοτε και θα κοιταξω να προλαβω η να αλλαξω οσα δεν προλαβες η δεν αλλαξες.
Μπορει να αγαπω πιο δυσκολα μπορει να φευγω από ότι δε μου αρεσει και να χανομαι μπορει να χιλιαδες πραγματα, αλλα συνεχιζω. Κοιτω που και που τα χρονια μου πισω βλεπω τι σπαταλισα και τι κερδισα. Και κερδισα παρα πολλά. Πιανω φωτια, τώρα όλα εχουν μπει στο δρομο τους. Τα μεγαλα βηματα φαινονται ευκολα και σταθερα. Η κατακτηση μπορει να μην εγινε στα 20 αλλα στα 30 σιγουρα ξεκιναει η κατακτηση του εαυτου και του κοσμου μου.
http://www.youtube.com/wat
Restore Text
Restore Text
Restore Text
Restore Text
Σχόλια