Βασικά αυτή τη φορά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω. Ελπίζω απλά να είναι ένα μικρό κείμενο ένα απλό status. Πόσο άδικο είναι μια ανασφάλεια να οδηγεί τον έναν στην απιστία ή στον χωρισμό γιατί πιστεύει ότι τον απατάς ή ότι πρόκειται αργά η γρήγορα να το κάνεις. Πόσο ακόμα πιο άδικο όταν ο άλλος πεθαίνει για σένα, όταν σε έχει φτιάξει ως τον ιδανικό άνθρωπο στο μυαλό του που δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει καλύτερός του.
Φαντάσου... να αγαπάς μέχρι θανάτου, να νιώθεις το κορμί σου να τρέμει στην ιδέα να μην είστε μαζί και ο άλλος να υποκύπτει στην ανασφάλεια και να φεύγει. Και ίσως το να φεύγει να είναι το λιγότερο. Πόσο μάλλον να απιστεί, να παραστρατεί γιατί θεωρεί ότι δεν τον θες τόσο πολυ. Εσύ να σκέφτεσαι πότε θα τον δεις, πότε θα τον αγγίξεις, πότε θα νιώσεις το χάδι του, την ανάσα του, πότε θα ανταμώσεις το βλέμμα του και το κορμί του. Όλοι οι άλλοι γύρω σου έχουν μηδενιστεί και σου φαίνονται αμέτρητα αδιάφοροι. Αλλά εκείνος....
Εκείνος να περιμένει να του δείξεις την αγάπη σου με ζήλεια. Που δεν ζηλεύεις για να μην τον πληγώσεις, για να του δώσεις ελευθερία να υπάρχει και να ζει την ζωή του. Γιατί έτσι τον γνώρισες. Δεν θες να στερήσεις το παραμικρό απο τη ζωή του. Ούτε δραστηριότητες, ούτε φιλίες, ούτε εξόδους, ούτε ταξίδια, ούτε τίποτα. Αλλά εκείνος περιμένει τη γκρίνια σου, την ζήλεια σου για να καταλαγιάσει την ανασφάλεια του και την ζήλεια του.
Και όταν δεν θα δει να τον βασανίζεις, δεν θα δει να του φέρεσαι με καταπίεση, με φθόνο, με ασχήμια θα θεωρήσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Οτι δεν τον θες. Και τότε θα χαράξει στη ζωή του ένα καινούριο δρόμο. Ενα δρόμο που θα προσπαθήσει να σε προκαλέσει από τη μία και από την άλλη θα φεύγει κάθε ώρα και λεπτό μακριά σου. Όμως δεν θα καταλάβεις κάτι ή απλά θα κάνεις στην άκρη γιατί τον αγαπάς γιατί τον θες και δεν πειράζουμε εκείνους που αγαπάμε. Εκείνους που λατρεύουμε τους αφήνουμε να ζουν.
Εκείνος ίσως και χωρίς να καταλάβει θα αρχίσει να χάνεται σε μονοπάτια άλλων ανθρώπων που θα τον διεκδικήσουν με ζήλεια, με πειράγματα η με οτιδήποτε δεν κάνεις εσύ που τον αφήνεις ελεύθερο και τον αγαπάς. Μοιάζει όλο αυτό να κάνει την αγάπη να φαίνεται αστεία και ανόητη. Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι, μπορεί τελικά η αγάπη να μην είναι το καλό αλλά το κακό σε αυτή την περίπτωση. Ίσως να μην προσφέρει την απαραίτητη περιπέτεια που προσφέρει ένας νέος πειρασμός.
Σταδιακά θα σε αφήσει, θα κοιτάξει αλλού και αν είσαι τυχερός και δεν απιστήσει θα φύγει εκεί που δεν το περιμένεις καθώς τυφλωμένος απο τον έρωτά σου και την αγάπη σου, αυτός ο ανθρωπος είναι τα πάντα για σένα. Μάλιστα πολύ πιθανόν να σου πει οτι δεν ζήλευες, πολύ πιθανόν να σε κατηγορήσει για όσα του επέτρεπες να κάνει, γιατί αυτά είναι δήθεν δείγματα αγάπης.
Πιο συνηθισμένο είναι να κοιτάξει αλλού και να απιστήσει πολύ καιρό πριν φύγει. Η ανασφάλεια θα τον οδηγήσει σε απιστία για να είναι ασφαλής ότι μόλις σε παρατήσει θα έχει κάποιον άλλον στο πλάι του. Ετσι κι αλλιώς στο μυαλό του εσύ έχεις ήδη φύγει, έχεις απιστήσει, ή έχεις κάνει κάτι κακό. Το έχει φτιάξει μόνος του. Μάλιστα στα λόγια του θα καταλάβεις προς το τέλος οτι αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που δεν είσαι εσύ, έναν άνθρωπο που έφτιαχνε καιρό τώρα στο μυαλό του η ανασφάλεια του.
Θα βρει μια ρηχή ασήμαντη δικαιολογία, γιατί η ανασφάλεια δεν βλέπει πραγματικότητες και θα φύγει ψυχρός και δυνατός αφού έχει ήδη φτιάξει το μέλλον του.
Και τώρα τι θες, να σε λυπηθούμε; Να πούμε α, τον καημένο, αγάπησε με όλη του την καρδιά και τώρα πονάει. Μπα... Οι φίλοι θα σε λυπηθούν και θα σε κράξουν που ήσουν τόσο χαζός.
Μην είσαι ανιδιοτελής, δεν θέλει κανείς ανιδιοτέλεια, δεν θέλει κανείς να αγαπιέται έτσι. Έχουμε τους γονείς για τέτοιες αγάπες και τους συγγενείς. Από εσένα θέλουν μόνο ιδιοτέλεια, όσο και αν σου είναι δύσκολο εσένα που έμαθες να έχεις αυτή την ικανότητα, πρέπει να σταματήσεις, πρέπει να την αφαιρέσεις αν θες να επιβιώσεις, αν θες να είσαι δυνατός, αν θες να ελέγχεις την κατάσταση.
Γιατί ο κάθε ανασφαλής άνθρωπος, αργά η γρήγορα θα φεύγει απο κοντά σου. Θα ψάχνει να τον υποβαθμίσουν γιατι έχει την ανάγκη να διεκδικεί την άνοδο. Έτσι θα τον φτάσουν χαμηλά, μετά θα τον ανεβάσουν στα μισά από οτι αξίζει και θα τον κρατούν εκεί κάτω από το πόδι τους για να είναι ευτυχισμένος ή τουλάχιστον να νομίζει.
Κάποιοι το καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και καμιά φορά αντιλαμβάνονται και το παρελθόν που άφησαν πίσω τους εξαιτίας του ανασφαλούς χαρακτήρα τους. Κάποιοι θα πάνε και παρακάτω και θα προσπαθήσουν να γυρίσουν, με επιτυχία κάποιες φορές η και αποτυχία άλλες. Αλλά στην τελική σημασία δεν ξέρω αν έχει το τι θα γίνει σε αυτό το μέλλον. Σημασία έχει τι κάνεις εσύ που τιμωρείσαι γιατί μπορούσες να αγαπήσεις. Σημασία έχει να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να αγαπάς τόσο ούτε και να προσφέρεις το είναι σου. Κανείς αποδέκτης δε θα το εκτιμήσει όσο είστε μαζι.
Η αγάπη είναι για τις οικογένειες με τα παιδιά τους και τους συγγενείς τους. Δεν είναι για να τη μοιράζεις, όπως σου έμαθαν, παντού και απλόχερα Αν έρθει κάποιος που την αξίζει; Δεν είναι απίθανό αλλά καλύτερα να αργήσεις να μάθεις αν την αξίζει η όχι. Δε χρειάζεσαι κάτι άλλο. Κλείσε την καρδιά σου και μην την αφήνεις ανοιχτή για κάθε εμπειρία γιατί στο τέλος θα πληγωθεί τόσο πολύ που πλέον δεν θα κλείνει και αγάπη δεν θα μπορείς να δώσεις πουθενά.
Κράτα λοιπόν αυτά τα αποθέματα που έχεις, και κράτα τα καλά μέσα σου. Όταν έρθει η ώρα να τα δώσεις να είσαι σίγουρος ότι θα είναι προς την οικογένειά σου και όχι κάποιον ανασφαλή άνθρωπο. Κράτα τα για αυτούς, για να τους μάθεις να ειναι ασφαλείς και να αναγνωρίζουν τι είναι η αγάπη. Βλέπεις οι ανασφαλείς άνθρωποι δεν αγαπήθηκαν αρκετά απο τις οικογένειές τους. Όχι όσο θα ήθελαν τουλάχιστον. Και αυτό που τους έδωσες ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό, οπότε προτίμησαν το λίγο γιατί έτσι έμαθαν. Ίσως μια μέρα να μάθουν τι είναι το πολύ και πόσο μπορεί να ανεβάσει την ψυχή σου και το είναι σου σε άλλα επίπεδα. Μέχρι τότε όμως μην σπαταλάς εσύ την ψυχή σου, ακόμα και στους καλύτερους που ίσως συναντήσεις