"Οσα γράφω εγώ... "

Η διαλλακτικότητα και η σκέψη εντός του διαδικτυακού κόσμου που περιφέρομαι τόσα χρόνια, φαίνεται να είναι όλο και λιγότερη. Κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα μας, βγάζουμε τον χειρότερο εαυτό μας, χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα πέρα από τον εαυτό μας.

Η πραγματικές και ουσιαστικές συζητήσεις διαρκώς λιγοστεύουν και οι χρήστες κινούνται προς τις διαμάχες σαν να είναι ο καλύτερος τρόπος ζωής. Μπορεί πολλά να οφείλονται στο γραπτό λόγο, όμως ένα μεγάλο μέρος ξεπερνά ακόμα και αυτές τις παρεξηγήσεις. Οι διαχωρισμοί σε ομάδες ακόμα και σε μονάδες είναι αναπόφευκτες πια.

Μπορεί το ίντερνετ να ενώνει αλλά απομονώνει λόγο της μάσκας μας. Καθώς ο άλλος χρήστης δεν μπορεί να μας ενοχλήσει με κάποιο τρόπο πέραν του λεκτικού παίρνουμε την άδεια και εξαπολύουμε προς όλους πυρά χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο και ουσιαστική αιτία. Αδιαφορούμε εν' όλιγης για το ποιος είναι και τι έχει να πει.

Οι ομαδοποιήσεις, οι μοναχοποιήσεις και οι διασπάσεις είναι συνώνυμες και εντονότατες. Δεκάδες είναι οι κοινότητες που ξεκίνησαν φιλικά και αρμονισμένες και κατέληξαν να αλληλοσπαράζονται συνήθως για ασήμαντους σκοπούς και λόγους.


Θα έλεγε κανείς πως μέσα στο καθένα μας έχει φυτευτεί μια διαστρεβλωμένη έννοια της μοναδικότητας.

<< σκέψη: Εφ όσον δε το πιστεύω εγώ ή δε μου αρέσει ή δε το θεωρώ σωστό ή όλα αυτά μαζί και άλλα που τα βλέπω αντίθετα με μένα, τότε είναι κατακριτέο και ανάξιο για συζήτηση, είναι όσα μπορώ να του προσάψω. Η δική μου γνώμη μετρά μόνο και όσων έχουν επ' ακριβώς την ίδια με εμένα σε όλα τα θέματα. >>