Πρώτη αγάπη, πρώτο φιλί.

Πόσα χρόνια να έχουν περάσει από τότε; Κι όμως καμιά φορά η ανάμνηση για κάποιο λόγο επιστρέφει και μοιάζει σαν να ναι χτες ή και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Αυτή τη φορά αιτία στάθηκαν μια ταινία μικρού μήκους το apricot και το super8 το φετινό να μου θυμίσουν μια εποχή που κλείνει πια σχεδόν τρεις δεκαετίες μακριά.

Ήταν στο γενέθλιο πάρτι του παιδικού φίλου από όπου πια θυμάμαι μόνο λίγες εικόνες. New Kids on the block στο πάρτι, χορός και παιχνίδι μέχρι τελευταία στιγμή, ένα πορτοκαλί από το φώς σαλόνι και παρκέ πάτωμα, ίσως και να μην ήταν έτσι ακριβώς.  Το πρώτο που θυμάμαι είναι η μπουκάλα που παίζαμε. Θυμάμαι ότι έτυχε εκεί να δώσουμε το πρώτο μας φιλί.  Δεν την είχα ξαναδεί. Μέναμε σε διαφορετικές περιοχές και είχαμε πάει εκεί για το πάρτι, ήταν φίλη του, μάλλον από το σχολείο. Θυμάμαι να καθόμαστε όλοι μαζί στο πάτωμα και να γυρνάμε αυτό το μπουκάλι. Μελαχρινή με ίσιο μαλλί τη θυμάμαι με κάποιο σκούρο μπλε ρούχο. Γονατίσαμε και φιληθήκαμε με το μεγαλειώδες πεταχτό φιλί που αυτή τη φορά το κρατήσαμε ίσως λίγο παραπάνω! Καμιά φορά όταν οι αναμνήσεις μπλέκονται μου φαίνεται να έχω ακόμα την αίσθηση στα χείλι μου. Η επόμενη ανάμνηση είναι ροκ εν ρολ χορός και μπλουζ αγκαλιασμένοι από απόσταση. Θυμάμαι να της κάνω και φιγούρες στροφές και να τη περνώ κάτω από τα πόδια μου. Μικρές φωτογραφίες οι αναμνήσεις από τότε. Πρέπει να μας έβαλαν να φιληθούμε και καθώς φεύγαμε, ενώ θέλαμε να μιλήσουμε ξανά. Ίσως να μιλήσαμε μετά άλλη μια φορά στο τηλέφωνο ίσως και δυο. Τη Δήμητρα τη σκεφτόμουν για καιρό και ρωτούσα για εκείνη.

Τη θυμάστε τη πρώτη σας αγάπη και το πρώτο σας φιλί;

Αλληγορία

Μια ξυλοδαρμένη καθημερινός σύζυγος προσπαθεί να "ξεφύγει" από τα δεινά του ανδρός της. Όταν εκείνος της φέρνει και έναν δεύτερο στη παρέα εκείνη αντιδρά αλλά εκείνος την ξαναδέρνει και μάλιστα και με συμβουλές του τρίτου λέγοντας της ότι είναι για το καλό της και για τη συμπεριφορά της. Όσα χρόνια είναι μαζί του όμως και δεν τον διώχνει η δεν τον αλλάζει, βρίσκει λαθεμένους τρόπους να επιβιώνει μιας και μόνο αυτό τις δίνεται ως δικαίωμα από τη συμπεριφορά του άντρα της. Λίγο καιρό πριν εμφανιστεί το τρίτο πρόσωπο και φίλος του άντρα της, οι ψυχολόγοι - εξωτερικοί παρατηρητές, παραδέχονται ότι στη ζωή την έχει κρατήσει όντως η παρασπονδία της. 

Κάποιες ακατονόμαστες φίλες της που έχουν συμφέρον από την διαβίωση της αλλά και από φόβο προς τον άντρα της και τον φίλο του, προσπαθούν να την βοηθήσουν. Κάποιες άλλες διαλέγουν να είναι εναντίον της και να λένε ότι καλά κάνουν και σε δέρνουν. Είναι και μερικές που έρχονται και τη μαλώνουν μιας και ανάμεσα στο τόσο ξύλο που τρώει, το μάλωμα είναι που χρειάζεται, και τη ρωτάνε τι θέλει επιτέλους, αφού αν διώξει τον φίλο και τον άντρα το πιο πιθανό είναι να μην καταφέρει να επιβιώσει ή έστω θα είναι μια περίοδος καταστρεπτική για την ίδια. Άλλωστε η ζωή της έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να μπορεί να ζήσει μόνο με τη συνεισφορά ανδρός και  φίλου πια. Οποιοσδήποτε άλλος δε θα μπορούσε να της λύσει κανένα πρόβλημα μιας και είναι πλέον εξαρτημένη ψυχολογικά. Για να μην καταστραφεί λοιπόν παντελώς και να μην φτάσει στην αυτοκτονία καλό είναι, της λένε, οι τρίτες και οι δεύτερες φίλες να υπομένει τον ξυλοδαρμό φίλου και ανδρός καθώς είναι ο μόνος τρόπος στο μέλλον να αναβιώσει και να μπορέσει να ζήσει αξιοπρεπώς. Μα να ήταν όμως μόνο αυτά τα δεινά της. Μέσα της τρώγεται, στο μυαλό της μια μάχη γίνεται καθημερινώς. Ευτυχώς αργά αλλά σταθερά ενισχύετε η ψυχική δύναμη ενάντια στον άνδρα της, το φίλο της, και τις φίλες της που είναι εναντίων της. Όμως ακόμα υπάρχει ένα μέρος του εαυτού της που της λέει πως εκείνη φταίει για όσα έχει υποστεί. Της λέει πως επειδή παρασπονδούσε για να επιβιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο και όσο το δυνατόν με λιγότερες μελανιές θα έπρεπε να να μην έχει ακολουθήσει λαθεμένους δρόμους, θα έπρεπε να είχε υποστεί ολική ζημιά εξ αρχής και να παρατήσει εξ αρχής τον άνδρα της. Όμως ο χρόνος πίσω δε γυρνά. Και τα κύτταρα στο κορμί της δεν είναι πια τα ίδια με εκείνα που ήταν προ 20ετιάς. Έχουν ανανεωθεί πια. Και είναι άλλον άλλος ανθρωπος υλικά. Ψυχικά όμως είναι η ίδια και πρέπει αυτός ο νέος άνθρωπος να μην πληρώσει τα βίτσια του ανδρός της και του φίλου της. Πρέπει να σηκωθεί, να τον πετάξει έξω από το σπίτι της αυτόν και τον φίλο του. Και μάλιστα επειδή εκείνοι δεν έχουν αλλού να πάνε και την χρειάζονται, παρ όλη την παρωδία τους "μας είσαι άχρηστη" να αρχίσει εκείνη να ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού της αν η ίδια το επιθυμεί. Και τότε θα βρεθούν πολλοί καλοί σύζυγοι να την βοηθήσουν ή μπορεί και κανένας. Αλλά θα ζεί αξιοπρεπώς και χωρίς ζυγούς βίαιους που θα ασελγούν καθημερινά στο κορμί της κάνοντας τη να πιστεύει ότι μόνον έτσι θα επιβιώσει.