Μιά και καλή (μακριά από συναισθήματα)
Ακόμα μια φορά λοιπόν, σκοτώνω όσα νιώθω. Μ' αρέσει που νιώθω όλο αυτόν τον πόνο, όλη αυτή
την ταλαιπωρία, νιώθω περισσότερο τη ζωή άλλωστε νομίζω. Όμως κάθε φορά που ανασταίνονται είναι πιο δυνατά και πιο έντονα και κάθε φορά πιο δύσκολα να τερματίσουν. Πρέπει όμως και θέλω. Θα ήθελα πάρα πολύ να βρεθεί εκείνη η ανταπόκριση και όλα αυτά που πηγάζουν μέσα μου να ανθίσουν και να δώσουν ένα άλλο χρώμα στο είναι μου. Ίσως για αυτό και να εξελίσσονται ακόμα μια φορά τόσο γρήγορα χωρίς καμία άδεια, χωρίς καμία ερώτηση, αν πρέπει, αν δεν πρέπει, αν είναι η κατάλληλη στιγμή και αν αξίζει να ασχοληθώ.
Έτσι και πάλι θα σκοτώσω τα συναισθήματα μου γιατί καλό δεν προσφέρουν ακόμα. Προσφέρουν μόνο στεναχώρια, σκέψεις και μια μαύρη διάθεση που ίσως τόσα χρόνια έχω μάθει να την κρύβω πολύ καλά από όλους γιατί ελάχιστοι πλέον θα καταλάβουν και θα ρωτήσουν τι τρέχει χωρίς να τους δώσω το παραμικρό στοιχείο. Δεν θέλω πλέον λοιπόν όλοι αυτή τη μιζέρια και στεναχώρια που με κατακλύζει τις μοναχικές ώρες που θα έχω την ευκαιρία να ασχοληθώ με εμένα. Και όσο και να θέλουν να επιζήσουν απλά η μόνη ένδειξη δρόμου μπορεί να είναι ο χορός που έχει κατακλύσει πλέον τη ζωή μου και η εργασία μου.
Αυτή θα είναι η πολλοστή φορά που συμβαίνει τελευταία και δε μου αρέσει καθόλου πλέον. Θα ήθελα να δω τι έχει αλλάξει και τι διαφορετικό υπάρχει από το παρελθόν. Ίσως και να ξέρω και να μη θέλω να το δω ίσως και όχι. Ένα σκοτάδι εμποδίζει να δω και να συγκρίνω και το μόνο που γνωρίζω είναι ότι πλέον βαριέμαι ή δεν θέλω ίσως να ασχοληθώ με τον ίδιο τρόπο που θα ασχολούμουν κάποτε, τότε που θα κοίταγα γύρω γύρω και είχα τις ίδιες σκέψεις και ενδοιασμούς με το σήμερα, τότε που όλα έπιαναν και όλα ήταν πιο ανέμελα. Ή μήπως δεν ήταν έτσι ακριβώς; Μπορεί και να μην ήταν. Θυμάμαι εκείνη την τελευταία περίοδο πριν ακόμα μια μεγάλη σχέση που τα είχα βαρεθεί όλα και τώρα απλά βαρέθηκα να σκοτώνω ξανά και ξανά το κάθε ευτυχές συναίσθημα που όταν δεν ανταμείβεται μετατρέπετε στον χειρότερο εφιάλτη.
Θα τα φονεύσω λοιπόν ακόμα μια φορά και ας πονάει αυτή η διαδικασία. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερο επίπονο και αρκετά πιο άνετο να πορευτεί κάποιος πλάι του. Ένα τέλος σε αυτό το μούδιασμα, σε κάθε ζάλη που με παρασέρνει σε πορείες που δε θέλω να ακολουθήσω και σε μαυρισμένα συναισθήματα. Ναι, ακόμα μια φορά και ας χαθούν όλες οι μελλοντικές ευκαιρίες. Τι νόημα έχει κάθε φορά που εμφανίζεται μία η χαρά μετά από λίγο καιρό να μετατρέπεται σε βασανιστήριο. Τι καταλάβαμε τόσα χρόνια... Μόνο το πάθος να χάνεται από τα μάτια και τη σκέψη και τη γραφή. Μια και καλή να σταματήσει όλο αυτό. Μια και καλή να μας παρατήσουν όλα. Μια και καλή για να ζει το χαμόγελο στην υπόλοιπη ζωή και να μην εμφανίζεται υποκριτικά ότι όλα είναι καλά ενώ από μέσα να καίγεται ο κόσμος ολόκληρος. Μια και καλή και ας ζουν μόνο για το χορό. Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καμία ενοχή. Εξαντλήθηκαν, εξαντλήθηκαν όλες οι αντοχές, όλες οι δεύτερες σκέψεις και οι ενοχές έγιναν μια ανιαρή συνήθεια. Και ποιος νοιάζεται άλλωστε πραγματικά πέρα από το ίδιο το είναι που κοντεύει να καταστραφεί έτσι κι αλλιώς από τις ίδιες μου τις σκέψεις και τις πράξεις. Φοβάμαι λίγο πλέον...σε λίγο καθόλου, και έτσι θα είναι πολύ καλύτερα, από τα χειρότερα που έρχονται μέρα με τη μέρα διαρκώς και με ζαλίζουν και χάνω την συγκέντρωσή μου τη σκέψη μου και την πραγματικότητα μου. Ούτως ή αλλιώς δεν είναι ότι θα κυλίσει δάκρυ, Αυτά έχουν στερέψει χρόνια τώρα πριν. Καιρός να σταματήσουν να μιλάνε για έρωτες. αγάπες και ιστορίες και όλα τα υπόλοιπα.
Σχόλια