Κάθε μέρα μια καινούρια αρχή
Μου έχει λείψει να γράφω, μου έχει λείψει πολύ για να είμαι πιο ακριβής. Και θέλω τόσα πολλά να γράψω κάθε μέρα, αλλά ποτέ δεν μπαίνω στον κόπο πλέον να το εφαρμόσω παρά μόνο όταν τα συναισθήματα μου δεν θα μου επιτρέπουν πλέον να τεμπελιάσω ή να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο. Όπως τώρα πάλι που δεν αντέχω να μην καθίσω να γράφω μια ολόκληρη ιστορία απογοήτευσης ή μήπως είναι ιστορία σωτηρίας; Δεν ξέρω, και δεν νομίζω να την ολοκληρώσω κιόλας. Τελευταία όμως αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι το μόνο που τελικά υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ο χορός.
Η μεγάλη μου αγάπη είναι σίγουρα η σκηνοθεσία και ο κινηματογράφος, όμως ακόμα θα πρέπει να περιμένει αυτό το σχέδιο μέχρι να ξεκινήσει κανονικά. Το προηγούμενο εγχείρημα έχει ναυαγήσει και δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να σώσουμε το μικρό του τέλος. Ακόμα και αυτό φαντάζει πλέον δύσκολο. Ένα νέο εγχείρημα ίσως έρθει στην επιφάνεια πάραυτα με δουλειά κάποια πρωινά αλλά ο χορός έχει απορροφήσει πλέον σχεδόν όλο μου το "είναι".
Το μόνο παραστράτημα είναι τα συναισθήματα που δεν λένε να τιθασευτούν και να σταματήσουν να επικεντρώνονται σε ανθρώπους που δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν, όσο και ιδανικοί αν δείχνουν μιας και στην ουσία δεν ξέρω καν αν είναι όλο αυτό μια πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που γνωρίζουμε καθημερινά όσο και ενδιαφέρον χαρακτήρες και να δείχνουν δεν γνωρίζουμε πραγματικά εύκολα ποιοι είναι. Ναι, captain obvious η φράση μεν αλλά είναι μόνο μια αρχή για να προχωρήσω πως για ακόμα μια φορά πρέπει να είμαι προετοιμασμένος για τα πιο απρόσμενα και να μην φτιάχνω αδίκως ιδανικές εικόνες που με το παραμικρό στην πραγματικότητα μπορούν να γκρεμιστούν. Μέχρι τώρα, νιώθω ότι οι επιλογές μου ήταν από σωστές μέχρι καλές, όταν όμως θα καθίσω και θα αναρωτηθώ κατά πόσο είναι για έμενα αυτό πραγματικότητα ή αλήθεια, είναι σίγουρο ότι η αμφιβολίες θα έρθουν η μία μετά την άλλη συνοδευόμενες από δεκάδες παραδείγματα που θα φωνάζουν "να αυτό το ξέχασες" 'ή είχε εκείνο το ελάττωμα που έπρεπε να χωρίσεις για να το δεις". Όπως και όλα τα καλά που είχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και όλες τις γνώσεις και εμπειρίες που αποκόμισα. Μάλλον είναι λόγο της φύσης μας που και εγώ φροντίζω να θυμάμαι στο τέλος μόνο τα καλά και να έχω καλές αναμνήσεις κρατημένες μόνο.
Τι γίνεται όμως με το καινούριο, πως επιλέγεις και διαλέξεις όταν ξέρεις πλέον πως ο καθένας μπορεί να κρύβει πίσω του όσα δε θα ήθελες να ξέρεις ή να διαλέξεις. Θα μπορεί να τα κρύβει έντεχνα και να την πατήσεις γιατί όπως μεγάλωσα εγώ και έμαθα να διαλέγω καλύτερα, άλλο τόσο μεγάλωσες και εσύ και έμαθες να κρύβεις ακόμα πιο καλά. Θα μου πεις, πως εκείνος που έχει σκοπό καλό, δε θα σου κρύψει τίποτα, αντιθέτως θα προσπαθήσει να σου αποκαλύψει όλη του την αλήθεια, όλη του την ομορφιά για να τη θαυμάσεις και να ακολουθήσεις τη γοητεία της λάμψης του.
Ίσως εκεί να είναι και το νόημα όλων των απογοητεύσεων, στην αναζήτηση της λάμψης του αληθινού είναι, που θα εμφανιστεί αυτούσιο χωρίς μυστικά, χωρίς ντροπές, χωρίς περικοπές μπροστά σου γιατί στο τέλος ίσως να θέλει να είναι μαζί σου. Ίσως περιμένει και από εμένα το ίδιο και για αυτό να προσπαθεί να λάμψει. Με γοητεύει αυτή η σκέψη ενός τόσο όμορφου είναι. Δεν είναι όλα τα άλλα άσχημα, αλλά αυτό το "είναι" θα είναι σίγουρα το πιο όμορφο από όλα και πιο ιδιαίτερο στα μάτια μου, τα υπόλοιπα ας είναι σε κάποιου άλλου και ας κρύβονται από τα δικά μου, άλλωστε δεν είναι να συμπορευτούμε σε μια τέτοια δεύτερη περίπτωση όσες φορές και να διασταυρωθούμε,
Κάποιες φορές νομίζω ότι το βρίσκω όμως μάλλον τα πράγματα δεν είναι έτσι και αυτόματα απογοητεύομαι από το σκοτάδι τους και από το μυστικό τους. Αλλά μάλλον αυτό θα έπρεπε να είναι μια ένδειξη σωτηρίας μια ένδειξή ότι κάποιο άλλο "είναι" εκεί γύρο αναμένει φωτεινό έτοιμο να εκπέμψει όλη του τη λάμψη. Και τότε θα δώσω ότι έχω και εγώ γιατί πλέον βαρέθηκα τις ανούσιες, μικρές διασταυρώσεις στην ουσία τους. Πάντα είχαν και θα έχουν την ομορφιά τους, όμως μπροστά στο καλύτερο από όλα δεν μπορώ πλέων να τους δώσω αρκετή αξία και έτσι προτιμώ να της αφήνω να περνάνε και να χάνονται χωρίς να μοιραζόμαστε παρά μικρές στιγμές ευεξίας με όποιο τρόπο.
Η μεγάλη μου αγάπη είναι σίγουρα η σκηνοθεσία και ο κινηματογράφος, όμως ακόμα θα πρέπει να περιμένει αυτό το σχέδιο μέχρι να ξεκινήσει κανονικά. Το προηγούμενο εγχείρημα έχει ναυαγήσει και δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να σώσουμε το μικρό του τέλος. Ακόμα και αυτό φαντάζει πλέον δύσκολο. Ένα νέο εγχείρημα ίσως έρθει στην επιφάνεια πάραυτα με δουλειά κάποια πρωινά αλλά ο χορός έχει απορροφήσει πλέον σχεδόν όλο μου το "είναι".
Το μόνο παραστράτημα είναι τα συναισθήματα που δεν λένε να τιθασευτούν και να σταματήσουν να επικεντρώνονται σε ανθρώπους που δεν πρόκειται να τα επιστρέψουν, όσο και ιδανικοί αν δείχνουν μιας και στην ουσία δεν ξέρω καν αν είναι όλο αυτό μια πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που γνωρίζουμε καθημερινά όσο και ενδιαφέρον χαρακτήρες και να δείχνουν δεν γνωρίζουμε πραγματικά εύκολα ποιοι είναι. Ναι, captain obvious η φράση μεν αλλά είναι μόνο μια αρχή για να προχωρήσω πως για ακόμα μια φορά πρέπει να είμαι προετοιμασμένος για τα πιο απρόσμενα και να μην φτιάχνω αδίκως ιδανικές εικόνες που με το παραμικρό στην πραγματικότητα μπορούν να γκρεμιστούν. Μέχρι τώρα, νιώθω ότι οι επιλογές μου ήταν από σωστές μέχρι καλές, όταν όμως θα καθίσω και θα αναρωτηθώ κατά πόσο είναι για έμενα αυτό πραγματικότητα ή αλήθεια, είναι σίγουρο ότι η αμφιβολίες θα έρθουν η μία μετά την άλλη συνοδευόμενες από δεκάδες παραδείγματα που θα φωνάζουν "να αυτό το ξέχασες" 'ή είχε εκείνο το ελάττωμα που έπρεπε να χωρίσεις για να το δεις". Όπως και όλα τα καλά που είχαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και όλες τις γνώσεις και εμπειρίες που αποκόμισα. Μάλλον είναι λόγο της φύσης μας που και εγώ φροντίζω να θυμάμαι στο τέλος μόνο τα καλά και να έχω καλές αναμνήσεις κρατημένες μόνο.
Τι γίνεται όμως με το καινούριο, πως επιλέγεις και διαλέξεις όταν ξέρεις πλέον πως ο καθένας μπορεί να κρύβει πίσω του όσα δε θα ήθελες να ξέρεις ή να διαλέξεις. Θα μπορεί να τα κρύβει έντεχνα και να την πατήσεις γιατί όπως μεγάλωσα εγώ και έμαθα να διαλέγω καλύτερα, άλλο τόσο μεγάλωσες και εσύ και έμαθες να κρύβεις ακόμα πιο καλά. Θα μου πεις, πως εκείνος που έχει σκοπό καλό, δε θα σου κρύψει τίποτα, αντιθέτως θα προσπαθήσει να σου αποκαλύψει όλη του την αλήθεια, όλη του την ομορφιά για να τη θαυμάσεις και να ακολουθήσεις τη γοητεία της λάμψης του.
Ίσως εκεί να είναι και το νόημα όλων των απογοητεύσεων, στην αναζήτηση της λάμψης του αληθινού είναι, που θα εμφανιστεί αυτούσιο χωρίς μυστικά, χωρίς ντροπές, χωρίς περικοπές μπροστά σου γιατί στο τέλος ίσως να θέλει να είναι μαζί σου. Ίσως περιμένει και από εμένα το ίδιο και για αυτό να προσπαθεί να λάμψει. Με γοητεύει αυτή η σκέψη ενός τόσο όμορφου είναι. Δεν είναι όλα τα άλλα άσχημα, αλλά αυτό το "είναι" θα είναι σίγουρα το πιο όμορφο από όλα και πιο ιδιαίτερο στα μάτια μου, τα υπόλοιπα ας είναι σε κάποιου άλλου και ας κρύβονται από τα δικά μου, άλλωστε δεν είναι να συμπορευτούμε σε μια τέτοια δεύτερη περίπτωση όσες φορές και να διασταυρωθούμε,
Κάποιες φορές νομίζω ότι το βρίσκω όμως μάλλον τα πράγματα δεν είναι έτσι και αυτόματα απογοητεύομαι από το σκοτάδι τους και από το μυστικό τους. Αλλά μάλλον αυτό θα έπρεπε να είναι μια ένδειξη σωτηρίας μια ένδειξή ότι κάποιο άλλο "είναι" εκεί γύρο αναμένει φωτεινό έτοιμο να εκπέμψει όλη του τη λάμψη. Και τότε θα δώσω ότι έχω και εγώ γιατί πλέον βαρέθηκα τις ανούσιες, μικρές διασταυρώσεις στην ουσία τους. Πάντα είχαν και θα έχουν την ομορφιά τους, όμως μπροστά στο καλύτερο από όλα δεν μπορώ πλέων να τους δώσω αρκετή αξία και έτσι προτιμώ να της αφήνω να περνάνε και να χάνονται χωρίς να μοιραζόμαστε παρά μικρές στιγμές ευεξίας με όποιο τρόπο.