Κλίκ

Θα φύγω από το προφίλ σου. Ξέρω δε θα σε ενοχλήσει τόσο, ίσως και να το παρατηρήσεις, ίσως να χαρείς, ίσως να προβληματιστείς. Ποιος ξέρει; Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων χαζεύουμε, μιλάμε, γνωριζόμαστε αλλά δεν έχουμε καμία επαφή. Μόνο μερικά σχόλια, μερικά κλικ, μερικά παιχνίδια και κάποια μηνύματα. Όμως έχουμε μιλήσει, έχουμε γνωριστεί λιγάκι. Θα αδιαφορούσες το ίδιο αν είχαμε ισάριθμες επαφές ονλαιβ;

Εκατοντάδες «φίλοι» ή και χιλιάδες με ποιο σκοπό; Την γνωριμία, την ηλεκτρονική επαφή, την ηλεκτρονική ανάδειξη ή την ικανοποίηση της διασημότητας του εγώ; Μια μίνι διαφήμιση του εαυτού με φωτογραφίες και σχόλια για να φανεί το ποιος είμαι, ποιος είσαι. Κάπου εκεί θα οριστεί από τους «φίλους» σου πως είσαι ότι τους έχεις δηλώσει στο facebook. Σε ποια γκρουπ έκανες εγγραφή, τι λέει η κατάστασή σου, τι φωτογραφία έδειξες. Αυτό βλέπουμε, άρα αυτό είσαι. Το βιογραφικό δεν είναι πια μόνο για εύρεση εργασίας αλλά και για εύρεση «φίλων» , γνωστών, ερωτικών συντρόφων. Δεν αναφέρει πια μόνο εργασιακή εμπειρία και σπουδές, έχει εμπλουτιστεί με τις «ζωντανές» πληροφορίες σου. Ίσως και να μη το κοιτάξει κανείς ίσως και όλοι. Μπορεί να μείνουν στο όνομα σου, στη κατάσταση σου ή στη φωτογραφία σου, όπου και θα κριθείς αν είσαι άξιος για «φίλος», οπαδός, η απλά ένα νούμερο παραπάνω στις λίστα φίλων. Μπορεί να είσαι το 100 το 324 η και το 2345, δεν έχει και μεγάλη σημασία. Άλλωστε για να σε δοθεί προσοχή ανάμεσα στα δεκάδες ή και εκατοντάδες κλικ μου, πρέπει να βρεις τρόπο να ξεχωρίσεις και να έχω όρεξη να ασχοληθώ.

Φεύγω λοιπόν από το προφίλ σου μαζί με τα σχόλια μου και τα μηνύματα μου. Δεν θέλω να ορίζομαι ως ένας ανάμεσα στους εκατοντάδες ή στους χιλιάδες που σε κυνηγάνε για ένα σχόλιο, που διψάνε για μια απάντηση σου. Φεύγω γιατί αδιαφορώ για τον ηλεκτρονικό σου εαυτό, το ηλεκτρονικό σου είναι. Φεύγω γιατί εσύ μπορεί να μην είσαι εσύ και αυτό δε θα το μάθω. Ίσως και να μην επιμένω αρκετά. Υπάρχει λόγος; Αύριο η ενημέρωση μου θα γράφει ότι πρόσθεσες άλλους 2, 10, 30 αγνώστους φτιάχνοντας το μικρό δικό σου άγνωστο φαν κλαμπ.

Αν είσαι ότι βλέπω, ότι διαβάζω, ότι καταλαβαίνω, θα ήθελα να σε γνωρίσω, να σε ακούσω, να σου μιλήσω. Ίσως το ίδιο να θέλουν και οι υπόλοιποι, ίσως και κανένας.

Φεύγω για να μην είμαι, να μην είσαι ο καθημερινός μας άγνωστος κλικ
Restore Text
Restore Text

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

20 Χρόνια 27

Η «μοναξιά» της επιτυχίας

Συγνώμη, μιζέρια!