Πρώτη αγάπη, πρώτο φιλί.

Πόσα χρόνια να έχουν περάσει από τότε; Κι όμως καμιά φορά η ανάμνηση για κάποιο λόγο επιστρέφει και μοιάζει σαν να ναι χτες ή και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Αυτή τη φορά αιτία στάθηκαν μια ταινία μικρού μήκους το apricot και το super8 το φετινό να μου θυμίσουν μια εποχή που κλείνει πια σχεδόν τρεις δεκαετίες μακριά.

Ήταν στο γενέθλιο πάρτι του παιδικού φίλου από όπου πια θυμάμαι μόνο λίγες εικόνες. New Kids on the block στο πάρτι, χορός και παιχνίδι μέχρι τελευταία στιγμή, ένα πορτοκαλί από το φώς σαλόνι και παρκέ πάτωμα, ίσως και να μην ήταν έτσι ακριβώς.  Το πρώτο που θυμάμαι είναι η μπουκάλα που παίζαμε. Θυμάμαι ότι έτυχε εκεί να δώσουμε το πρώτο μας φιλί.  Δεν την είχα ξαναδεί. Μέναμε σε διαφορετικές περιοχές και είχαμε πάει εκεί για το πάρτι, ήταν φίλη του, μάλλον από το σχολείο. Θυμάμαι να καθόμαστε όλοι μαζί στο πάτωμα και να γυρνάμε αυτό το μπουκάλι. Μελαχρινή με ίσιο μαλλί τη θυμάμαι με κάποιο σκούρο μπλε ρούχο. Γονατίσαμε και φιληθήκαμε με το μεγαλειώδες πεταχτό φιλί που αυτή τη φορά το κρατήσαμε ίσως λίγο παραπάνω! Καμιά φορά όταν οι αναμνήσεις μπλέκονται μου φαίνεται να έχω ακόμα την αίσθηση στα χείλι μου. Η επόμενη ανάμνηση είναι ροκ εν ρολ χορός και μπλουζ αγκαλιασμένοι από απόσταση. Θυμάμαι να της κάνω και φιγούρες στροφές και να τη περνώ κάτω από τα πόδια μου. Μικρές φωτογραφίες οι αναμνήσεις από τότε. Πρέπει να μας έβαλαν να φιληθούμε και καθώς φεύγαμε, ενώ θέλαμε να μιλήσουμε ξανά. Ίσως να μιλήσαμε μετά άλλη μια φορά στο τηλέφωνο ίσως και δυο. Τη Δήμητρα τη σκεφτόμουν για καιρό και ρωτούσα για εκείνη.

Τη θυμάστε τη πρώτη σας αγάπη και το πρώτο σας φιλί;