Και ξέρεις τι....

μπορεί να μη ταιριάζουμε

μπορεί να μην έχουμε απολύτως κανένα κοινό

μπορεί να μας χωρίζουν τόσα κι άλλα τόσα

και ακόμα μπορεί οι συνθήκες να μην επιτρέπουν τίποτα

ακόμα κι αν δε μπορώ ποτέ να σε δω όταν θέλω

κι ας είναι αυτό κάθε μέρα και κάθε ώρα

ακόμα κι αν όλα φωνάζουν να σταματήσω 

κι αν καμία ελπίδα δεν υπάρχει

κι αν αυτή δεν γεννήθηκε ποτέ

όλα σταματάνε στο βλέμμα σου

χάνω τα λόγια μου στο χαμόγελό σου

δεν μπορώ να απαντήσω στα λόγια σου

δεν ξέρω τι με τραβάει εκεί

δεν θέλω να μάθω

δεν θέλω καν να το σκεφτώ

γιατί δεν έχει νόημα, γιατί έρχεται η λογική

έρχεται μια άλλη σκέψη που δε θέλω να ζήσω

δε θέλω να υπάρχει, δε με νοιάζει και 

θα μπορούσα σα χαζό να χτυπάω το πόδι μου κάτω από πείσμα

σκέφτομαι μόνο πόσο όλα γίνονται τέλεια όταν βρίσκεσαι εδώ

αυτές τις λίγες φορές που θα τύχει ή θα βρω τρόπο να σε συναντήσω

τότε που μια θα με κοιτάξεις θα χαμογελάσεις και θα κοιτάξεις κάτω

και θα μου φαίνεσαι το πιο φωτεινό πλάσμα που έχω δει ποτέ

σκέφτομαι μόνο τη στιγμή που θα ακούσω τη φωνή σου

τη στιγμή που θα βρίσκομαι κοντά σου και χωρίς καμιά αιτία

η καρδιά μου θα είναι έτοιμη να σπάσει και ας μη της το επιτρέπω

και ούτε πρόκειται να την αφήσω. 

γιατί ποτέ δεν θα είσαι εδώ

γιατί πάντα θα χάνεσαι

και κάποιες στιγμές θα εμφανίζεσαι από το πουθενά

εκεί που θα νομίζω ότι έχεις εξαφανιστεί

θα έρχεσαι και θα μου μιλάς 

και όσο δε το αντέχω τόσο το θέλω

και θέλω να σου φωνάξω να τα παρατήσεις όλα 

και να έρθεις τώρα εδώ

όμως δε θα το κάνω

δε μπορώ, ξέρω ότι θα χαμογελάσεις 

θα θες και δε θα μπορείς γιατί.... 

Θα μείνουμε λοιπόν με αυτές τις σπάνιες στιγμές

που θα μπορώ να σου πω πόσο λείπεις 

και θα χαμογελάς και θα λάμπεις ακόμα μια φορά

μέχρι όλα να χαθούν και κάθε συναίσθημα 

να εξαφανιστεί στο χάος του χρόνου

και ξέρεις τι... δε πειράζει, όμως τώρα... τώρα σε θέλω όσο τίποτα.. 

Από που προέκυψε αυτό;

Η ευγένεια και η υπομονή δεν είναι ένδειξης αδυναμίας ή μαλθακότητας όπως μπορεί κανείς να πιστεύει σήμερα και κατ' επέκτασιν μια μέρα να εκπλαγεί δυσάρεστα που φρόντισε βασισμένος/η σε αυτές τις ενδείξεις να κατακρίνει κάποιον δεν γνωρίζει καλά και να πράξει ανάλογα. Αντίθετα η δυναμικότητα είναι πάντα αμφίβολης ποιότητας και μπορεί να είναι απλά μια κάλυψη και όχι πραγματικότητα που όμως εύκολα αποκαλύπτεται όταν δε μας παίρνει. 

Τα πρώτα παίρνουν χρόνο και παιδεία να τα αναπτύξεις καθώς ένα από τα πιο βασικά τους χαρακτηριστικά είναι να δαμάσεις τα συναισθήματά σου, να μπορείς να τα καταστείλεις ή να τα απελευθερώσεις όποτε  θεωρείς ότι αρμόζει. Για αυτό πολλές φορές οι εκρήξεις δεν είναι εκπλήξεις για τον ίδιο αλλά μόνο για τους άλλους που έχουν συνηθίσει και σέβονται άλλες μορφές επικοινωνίας, προπολιτισμικές καθώς οι ίδιοι δεν έχουν μάθει ή δεν έχουν καν την ικανότητα να ελέγξουν τον συναισθηματικό τους εαυτό, η συναισθηματική, διαπροσωπική και ενδοπροσωπική νοημοσύνη τους βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα πάντα. Ίσως είναι και τα πιο δύσκολα σημεία να μπορέσει κανείς να  τιθασεύσει ή να εκπαιδεύσει. 

Προφανώς με ομοίους η επικοινωνία είναι άρτια κατά τα δεδομένα τους, καθώς ο τρόπος επικοινωνίας είναι αποδεκτός ανάμεσά τους. Σε μια άλλη περίπτωση όμως θα νομίζουν συνήθως τον εαυτό τους ανώτερο ως υπερβολικά ανώτερο. Αντιθέτως ο συνάνθρωπός τους που θα κρατά χαμηλό προφίλ συμπεριφοράς μπορεί να διακρίνει και να γνωρίζει το μέλλον και να αποφύγει αν δύναται την συναναστροφή καθώς ο διαπληκτισμός είναι σχεδόν αναπόφευκτος γιατί ο νομίζων ανώτερος θα προσπαθήσει αργά η γρήγορα αν όχι από την πρώτη μέρα να προβάλει στο έπακρο τις αρετές που νομίζει ότι έχει ή αξίζουν. Ίσως να έχει γνώσεις και πάνω σε αυτό να βασίζεται, όμως ο χαρακτήρας του είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να καταστρέφει και την παραμικρή παραδοχή από τρίτους της αξίας των γνώσεών του. 

Ίσως το πρώτο σημαντικό βήμα θα ήταν η αναγνώριση πως πρώτα πρέπει να γνωρίσουμε τον συνάνθρωπό μας και μετά να τον κρίνουμε και να προσπαθήσουμε πάνω από όλα να καταλάβουμε από προκύπτουν οι θέσεις του, οι πράξεις του και τα λόγια του. Δεν γνωρίζουμε σε καμιά περίπτωση το παρελθόν του και τι τον οδηγεί να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που γνωρίζουμε. Μερικοί από τους παραπάνω εύκολα θα "πεταχτούν" ή θα σκεφτούν να απαντήσουν ότι έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν και να κατανοήσουν γρήγορα, ακόμα και με μια ματιά τον άλλο, αλλά ίσως πρώτα θα έπρεπε να αναρωτηθούν και να θυμηθούν πόσες φορές έμεινα έκπληκτοι γιατί απλά "δεν το περίμεναν αυτό από εσένα". Θα ήξεραν πως για να καταλάβεις λίγα πράγματα από έναν χαρακτήρα ίσως πάρει και χρόνια ανάλογα με το χρόνο που θα θεωρήσει ο συνάνθρωπός ότι χρειάζεται να εκφραστεί καθώς σίγουρα εκείνος περιμένει τις αντιδράσεις και τα στοιχεία που θα του δώσουν μια ιδέα για τον απέναντί του και ξέρει ότι δεν χρειάζεται να βιασθεί να μάθει. 

Άλλωστε έχει μάθει να τιθασεύει τον εαυτό του και να τον εκπαιδεύει και η υπομονή δεν είναι η αδυναμία του αλλά η αδυναμία των γύρω του.