Κάνε αυτό που θές

Και...; Και λοιπόν τι έγινε; Τι έγινε που η ψυχή σου σπάει κάθε φορά που σε αγγίζει; Τι έγινε κάθε φορά που σε κοιτάει φευγαλέα;  Και τι έγινε κάθε φορά που κάθεσαι σαν χαζός και χάνεσαι στην εικόνα της. Κάθε φορά που την κοιτάς και ανακαλύπτεις κάτι καινούριο στη μορφή της. Τι έγινε που ακόμη μια φορά η γεμάτη ουλές ψυχή σου γεμίζει ενέργεια κάθε φορά που την αντικρίζει; Τι έγινε που οι φίλοι σου, ο περίγυρός σου, η κοινωνία, ο οποιοσδήποτε δε θέλει να την σκέφτεσαι, να την κοιτάς, να τρέμεις για εκείνη. Τι έγινε που ακόμη μια φορά είσαι έτοιμος να πληγωθείς, έτοιμος να χτυπηθείς. Αφού στην τελική εσύ είσαι αυτός που την βλέπει σαν ότι καλύτερο υπάρχει. Κάθε φορά ανακαλύπτεις μια καινούρια της λεπτομέρεια. Κάθε φορά που ανταλλάσσεται μια κουβέντα ο κόσμος σου ανθίζει και γίνεται τόσο πολύ πιο όμορφος. Κάθε φορά που ακούς τη φωνή της, ότι και να πει, νιώθεις τη ζωή σου σε κάθε σου κύτταρο. Κάθε φορά που τη βλέπεις θέλεις να της πεις πόσο τη θες, πόσο μοναδική είναι για εσένα. 

Και τι έγινε αν φίλοι και γνωστοί είναι αντίθετοι μαζί σου; Τι έγινε αν πρέπει να πας κόντρα σε όλα; Έτσι δεν φτιάχτηκες; Έτσι δεν έμαθες τον εαυτό σου; Να μην δίνεις σημασία και να ακολουθείς τα συναισθήματά σου; Να τα αφήνεις όλα, τόσα χρόνια, να σε σκοτώνουν και να σε ανασταίνουν; 

Αφού στο τέλος, την θες τόσο μα τόσο πολύ που χάνεις το ίδιο σου το είναι.