Και ξέρεις τι....

μπορεί να μη ταιριάζουμε

μπορεί να μην έχουμε απολύτως κανένα κοινό

μπορεί να μας χωρίζουν τόσα κι άλλα τόσα

και ακόμα μπορεί οι συνθήκες να μην επιτρέπουν τίποτα

ακόμα κι αν δε μπορώ ποτέ να σε δω όταν θέλω

κι ας είναι αυτό κάθε μέρα και κάθε ώρα

ακόμα κι αν όλα φωνάζουν να σταματήσω 

κι αν καμία ελπίδα δεν υπάρχει

κι αν αυτή δεν γεννήθηκε ποτέ

όλα σταματάνε στο βλέμμα σου

χάνω τα λόγια μου στο χαμόγελό σου

δεν μπορώ να απαντήσω στα λόγια σου

δεν ξέρω τι με τραβάει εκεί

δεν θέλω να μάθω

δεν θέλω καν να το σκεφτώ

γιατί δεν έχει νόημα, γιατί έρχεται η λογική

έρχεται μια άλλη σκέψη που δε θέλω να ζήσω

δε θέλω να υπάρχει, δε με νοιάζει και 

θα μπορούσα σα χαζό να χτυπάω το πόδι μου κάτω από πείσμα

σκέφτομαι μόνο πόσο όλα γίνονται τέλεια όταν βρίσκεσαι εδώ

αυτές τις λίγες φορές που θα τύχει ή θα βρω τρόπο να σε συναντήσω

τότε που μια θα με κοιτάξεις θα χαμογελάσεις και θα κοιτάξεις κάτω

και θα μου φαίνεσαι το πιο φωτεινό πλάσμα που έχω δει ποτέ

σκέφτομαι μόνο τη στιγμή που θα ακούσω τη φωνή σου

τη στιγμή που θα βρίσκομαι κοντά σου και χωρίς καμιά αιτία

η καρδιά μου θα είναι έτοιμη να σπάσει και ας μη της το επιτρέπω

και ούτε πρόκειται να την αφήσω. 

γιατί ποτέ δεν θα είσαι εδώ

γιατί πάντα θα χάνεσαι

και κάποιες στιγμές θα εμφανίζεσαι από το πουθενά

εκεί που θα νομίζω ότι έχεις εξαφανιστεί

θα έρχεσαι και θα μου μιλάς 

και όσο δε το αντέχω τόσο το θέλω

και θέλω να σου φωνάξω να τα παρατήσεις όλα 

και να έρθεις τώρα εδώ

όμως δε θα το κάνω

δε μπορώ, ξέρω ότι θα χαμογελάσεις 

θα θες και δε θα μπορείς γιατί.... 

Θα μείνουμε λοιπόν με αυτές τις σπάνιες στιγμές

που θα μπορώ να σου πω πόσο λείπεις 

και θα χαμογελάς και θα λάμπεις ακόμα μια φορά

μέχρι όλα να χαθούν και κάθε συναίσθημα 

να εξαφανιστεί στο χάος του χρόνου

και ξέρεις τι... δε πειράζει, όμως τώρα... τώρα σε θέλω όσο τίποτα..