Μια γνώμη ακόμα;
"αυτά που θα μου μείνουν είναι 30 με το ζόρι..."
Επιγραμματικά, όλοι μας έχουμε τους ανάλογους λογαριασμούς και έξοδα, άλλοι λιγότερα άλλοι περισσότερα κλπ μέρος του κωλοσυστήματος της δήθεν μεταπολίτευσης.
Αυτό που καίει πιο πολύ είναι ότι ο Έλληνας που σήμερα μένει με 20-30 (τα πιο πάνω δε τα λέω καν) δε θεωρώ ότι μπορεί να είναι ανάμεσα στους παραπονεμένους όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων βρίσκεται σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, 10 - 15 δηλαδή. Ακόμα και 15 το χρόνο είναι δυστυχώς λίγα (ανάλογα βέβαια και την περιοχή για να πω και του στραβού το δίκιο). Ούτε μπορεί βέβαια να αποκαλεσθεί αριστερός και να έχει ταυτόχρονα επιχείρηση! Βέβαια εδώ ταιριάζει πως προτιμώ τον καπιταλισμό (που ποτέ δεν υπήρξε άσχετα με τις μαλακίες που πετάει κάθε παραπληροφορημένο) και όχι τον κανιβαλοκαπιταλισμό (που υφίσταται παντού όπου ο πλούσιος τρώει τον εργαζόμενο).
Μπορεί βέβαια να μιλά για κράτος δικαίου, για ίσες μεταχειρίσεις και κανόνες συμβίωσης που θα βοηθάνε στην καλοπέραση όλων μας. Από την άλλη το σύστημα μπορεί να μη βοηθά τη μικρή επιχείρηση, αλλά τη μεγάλη και πάνω την γλύφει κανονικά όταν πρόκειται να φάει από αυτή. Σαν το σκυλάκι με τον ιδιοκτήτη του. Βλέπε COSCO για πρόσφατο παράδειγμα πως παρουσιάζεται σαν σωτήρας.
Στο θέμα των δημοσίων δυστυχώς για εσάς, θεωρώ ότι πρέπει να είναι και περισσότεροι! Ναι εδώ εξοργίζεσαι ξέρω, γιατί θεωρείς τώρα ότι όσοι θέλουμε το δημόσιο μεγάλο το θέλουμε για να ξυνόμαστε με τσουγκράνες να τσεπώνουμε 20 - 30 χιλιάρικα από ΜΠουρΜΠουαρ να μην υπάρχει απόλυση κλπ κλπ κλπ. ΌΧΙ, τέτοιο δημόσιο δε το θέλω και είναι άκρος εκνευριστικό και πρέπει να πέσει. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι στη θέση του προτιμώ κάποιον καρχαρία που θα προσφέρει ΔΗΘΕΝ καλό σέρβις και θα τρώει από τους φόρους και τις επιδοτήσεις περισσότερα. ΟΥΤΕ θέλω ένα μηδαμινό δημόσιο που δε θα μπορεί να βοηθήσει ή να εξυπηρετήσει τίποτα και κανένα από τον τεράστιο όγκο εργασίας. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως στην καραμέλα "πληρώνω τους δημοσίους" υπάρχει και το αλάτι, και οι δημόσιοι πληρώνουν φόρους. Η γελοιογραφία του ΚΥΡ κοροϊδεύει ακριβώς αυτή την καραμέλα, το 10% δεν μπορεί να πληρώνει το 90%. Οι ίδιοι πληρώνουν εν μέρη τους εαυτούς τους και εμείς προφανώς μεγαλοσυμβάλουμε όχι να πληρωθεί ο μικροδημοσιουπάλληλος αλλά να φάει το μεγαλολαμόγιο που τον διαχειρίζεται. Το πρόβλημα είναι καθαρά διαχειριστικό. Το δημόσιο της Ελλάδος, είναι παντελώς αδιαχείριστο και ανοργάνωτο. Ακόμα και η γραφειοκρατία καταπολεμείται με την σωστή διαχείριση.
[b]Παράδειγμα (case study)[/b] είναι αδιανόητο να πηγαίνω σε μια εφορία να κάνω δυο δουλείες και να περνάω σε 4 ορόφους από 7 άτομα που χειρίζονται το ΙΔΙΟ ηλεκτρονικό σύστημα για να πάρω 2 χαρτιά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι σε έναν όροφο, σε ένα γραφείο ο καθένας να εξυπηρετεί έναν φορολογούμενο για όλες τις δουλειές μόνος του. Το ίδιο σύστημα είναι και μπορεί ο καθένας να το μάθει ολόκληρο. Καθόμουν μάλιστα και παρατηρούσα τότε το τι γράφουν και τι διαβάζουν στο σύστημα και πραγματικά θα μπορούσαν να λύσουν κάθε απορία του μέσου φορολογούμενου. Το δεύτερο τμήμα να εξυπηρετεί πιο εξιδανικευμένες περιπτώσει απαρτιζόμενο από καλύτερα καταρτισμένους στη φορολογία υπαλλήλους (τους σημερινούς προϊσταμένους). Από εκεί και πέρα οι περαιτέρω διαδικασίες μπορούν να είναι της εφορίας. Θα χρειαστεί βεβαίως και αναδιανομή των υπαλλήλων σε περιοχές της χώρας ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες ανάλογα τον πληθυσμό!
Η αναδιανομή θα βοηθούσε σημαντικά τον εκπαιδευτικό τομέα. Όπου οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές και σημαντικές. Διαφωνώ πως πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιο σύστημα άλλης χώρας αλλά πρέπει να διαμορφώσουμε ένα καταδικό μας φτιαγμένο για εμάς και τον τρόπο λειτουργίας της χώρας μας όπως η πλειοψηφία μας την θέλει ή θεωρούμε σωστό ή ακόμα καλύτερα όπως μια σωστή και σημαντική έρευνα θα έδειχνε ότι πρέπει να γίνει. Στα έτοιμα φασόλια συγνώμη αλλά δεν πιστεύω. Τα έτοιμα είναι φτιαγμένα για άλλους και οι προσαρμογές πάντα δημιουργούν αλυσίδες λαθών. Η αναδιανομή των καθηγητών και των δασκάλων σε όλη τη χώρα σίγουρα θα βοηθούσε σημαντικά στην παιδεία μας καθώς, περιοχές χωρίς "δάσκαλο" θα είχαν μια ευκαιρία στη μάθηση. Επίσης θα ήταν δυνατή και η αποκέντρωση (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ). Αλλά η αποκέντρωση δυστυχώς δεν είναι η επιθυμία του παρόντος συστήματος, αντιθέτως επιθυμούν την μαζοποίηση αφού η μάζα είναι πλαστελίνη στα χέρια επιδέξιου πλάστη.
Εκτός των παραπάνω η αποκέντρωση θα είχε σημαντικό ρόλο και στον τομέα της υγείας. Πόσο καλύτερη θα ήταν η υγεία της χώρας αν οι γιατροί και οι βιομηχανίες φαρμάκων ήταν διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα καταπολεμώντας τα σημερινά παρατράγουδα των ελλείψεων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πέρα από τις μεγαλουπόλεις. Αναδιανομή ιατρών και παροχών. Ακόμα και οι παροχές να ήταν ελλιπείς ο γιατρός θα ήταν μια βοήθεια στις περιοχές όπου η πόλη είναι μακριά. Σύμφωνοι οι γιατροί εκεί υπάρχουν αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι είτε λίγοι είτε άπειροι ως επί το πλείστον. Δεν είναι τόσο έμπειρος ο γιατρός που κάνει το αγροτικό του, όσο ο πεπειραμένος επι χρόνια ιατρός της Αθήνας. Πιο σημαντικό είναι να αλλάζουν οι γιατροί κάθε 5 χρόνια πόλη παρά οι στρατιωτικοί. Αντιθέτως οι στρατιωτικοί ωφελεί περισσότερο να γνωρίζουν καλά 2 3 περιοχές και όχι τόσο πολύ τις υπόλοιπες.
Οι στρατιωτικοί έχοντας ζήσει για δυο χρόνια τους αξιωματικούς μπορώ να έχω μια άποψη ότι καλύτερα να γνωρίσουν εκπαιδευόμενοι 4 - 5 χρόνια τα σύνορα και να παραμείνουν σε μια περιοχή μετά όπου θα τη γνωρίσουν καλά και θα εκπαιδεύουν εκεί τις επόμενες σειρές που θα περνάνε για 4 - 5 χρόνια και θα μαθαίνουν. Ο στρατός είναι όμως το μεγαλύτερο πλήγμα της οικονομίας μας δια της μίζας των όπλων. Μπορούμε να κατηγορούμε τους δημοσίους ότι ξύνονται, αλλά θα έπρεπε να κατηγορούμε τους εκάστοτε υπουργούς και στρατηγούς που τσεπώνουν εκατομμύρια για να προωθήσουν το εκάστοτε σκουπίδι όπλο που θέλει να πουλήσει η βιομηχανία σε μαλάκες. Οι μαλάκες είμαστε εμείς που πληρώνουμε δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους για να αγοράσουμε άχρηστα όπλα τα οποία θα τα ξαναπληρώσουμε άλλο τόσο για να τα διορθώσουμε και να τα φτιάξουμε από την αρχή. Πόσα δισεκατομύρια άραγε έχουμε πληρώσει για να φτιάχνουμε τα Μ60 (τανκς) που έχουμε σήμερα και κάποτε πολέμησαν στο ΒΙΕΤΝΑΜ; Πόσα να έχουμε πληρώσει για να βουλωθούν οι τρύπες στο θώρακά τους από τα βλήματα που τα κατέστρεψαν; Ναι είναι εμφανή τα βουλώματα. Καταλαβαίνεις ακόμα και ως άσχετος πως το συγκεκριμένο άρμα έχει καταστραφεί και έχει ξαναφτιαχτεί από τα ελληνικά στρατά. Με κινητήρες πιο αρχαίους από τα χρόνια του Περικλή. Μηχανήματα που ο κάθε τεθωρακισμένος πρέπει να μάθει να το χειρίζεται έτσι ώστε να μην καταστραφεί από μόνο του εντός μάχης. Το μηχάνημα που φτιάχτηκε για να προστατεύει, πρέπει να το προστατέψει ο στρατιώτης!!! Μόνο ένα μικρό δείγμα, μια γρατζουνιά στο θέμα Ελληνικός Στρατός. Αν σήμερα έκανε επίθεση μια Τουρκία με σπαθιά μόνο τα μαχητικά αεροπλάνα θα μας έσωζαν και τα γυμνά μας χέρια. Τα όπλα μας θα αχρηστεύονταν σε μια μέρα. Οι στρατιωτικοί θα διαφωνούσαν γιατί έτσι έμαθαν ή έτσι πρέπει, αλλά όταν έγιναν τα ΙΜΙΑ οι περισσότεροι έκλεγαν γιατί ήξεραν πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο να τους βοηθήσει πόσο μάλλον να τους προστατέψει. Εδώ προστασία δε μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας από τον εαυτό μας. Θα περίμεναν από την Ελληνική αστυνομία;
Χλωμό να μπορεί η Ελληνική αστυνομία να πράξει όπως πρέπει μιας και η ελλειπή εκπαίδευσή της, τους καθιστά ανίκανους σαν πλειοψηφία να δράσουν. Κανείς δε λέει ότι δεν βοηθάνε έστω και στο ελάχιστο. Αλλά στο τέλος, ανάμεσα στο καλό των συλλήψεων, αμαυρώνουν το όνομα τους και την ιδιότητα τους με τις αισχρές, καταδικασμένες και φονικές πράξεις τους ενάντια των συμπατριωτών τους. Δείχνουν ουσιαστικά και βασικά ανεκπαίδευτοι να αναλάβουν ευθύνες και να αστυνομεύσουν πραγματικά. Σύντομα ο εκάστοτε αστυνομικός από παιδί που βγαίνει από τη σχολή μετατρέπεται, όπως όλοι έχουμε δει, σε κάφρο τουλάχιστον. Κάποιοι ευτυχώς κάνουν όμως τη δουλειά τους, αλλά τελικά αυτοί που την αμαυρώνουν είναι και αυτοί που φαίνονται ίσως και οι πιο πολλοί. Άρα χρειάζεται καλύτερη εκπαίδευση για Ελλάδα και όχι για πρότυπα άλλης χώρας. Άρα χρειάζεται αυτοί οι άνθρωποι να εκπαιδεύονται διαρκώς, καθημερινά και να έχουν την συμπαράσταση που τους αρμόζει ώστε πάντα να έχουν νου υγιή και όχι μισανθρωπικό. Η αναδιανομή είναι και εδώ βασικό συστατικό όπως επίσης και η ανάγκη αναδιοργάνωσης. Αστυνομικός και ταυτόχρονα γρεαφειοϋπάλληλος δε χρειάζεται να υπάρχει. Στα γραφεία μπορούν να απασχολούνται υπάλληλοι που δεν έχουν βγάλει την σχολή αστυνομίας αλλά μπορούν να έχουν γνώσεις γραφείων, επίσης μπορούν στα γραφεία να ασχολούνται οι γηραιότεροι και όχι οι νεότεροι. Το συνταξιοδοτικό το επιβάλει σίγουρα, άνθρωποι άνω των 55 κατά μέσο όρο η με προβλήματα υγείας να μεταφερθούν σε γραφεία. Πχ ενας 60άρης αστυνομικός τι να κάνει στο δρόμο; Ή κάποιος με σοβαρή αναπηρία πως να κάνει τέτοια δουλειά; Όμως πάλι ερχόμαστε στο σενάριο της πλήρους αναδιοργάνωσης του κράτους και όχι των απολύσεων ή μειώσεων.
Ευτυχώς οι μειώσεις δεν οδήγησαν ποτέ σε καλό. Μόνο σε κακό οδηγούν. Έχουμε ένα πολύτιμο "όπλο" στα χέρια μας, με τεράστιο δυναμικό και αντί να το χρησιμοποιήσουμε στην πλήρη δύναμή του, το χρησιμοποιούμε προς την αντίθετη πλευρά με φυσικά το αντίστροφό από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Καταλλήγουμε επίσης να το κατηγορούμε ότι το ίδιο φταίει όταν εμείς οι ίδιοι το ψηφίσαμε και το χρησιμοποιήσαμε έτσι μέχρι τώρα. Η ελπίδα, αν και κοντεύει να σαπίσει τόσα χρόνια πεθαμένη, είναι να το στήσουμε σωστά και χρηστικά. Δεν είναι να το αποδιοργανώσουμε πιο πολύ ούτε να το καταστρέψουμε. Η καταστροφή του θα επιφέρει μόνο μεγαλύτερα προβλήματα καθώς δεκάδες διευκολύνσεις που θα μπορούσε να προσφέρει ένα δυνατό σύστημα τώρα είναι θέμα χρόνου να τις χάσουμε. Θα κερδίσουμε μερικά ευρώ (η δραχμές) στη τσέπη μας προσωρινά και μελλοντικά ταλαιπωρίες και άλλη μια φορά διχόνοιες και γκρίνιες και τσακωμούς. Η διαφωνία μπορεί να είναι μητέρα της προόδου, αλλά η διχόνοια, η γκρίνια, η αδιαλλαξία και ο εγωισμός είναι γονείς της οπισθοδρόμησης και της διάσπασης η οποία γεννά την καταστροφή. Δυστυχώς ως νεοέλληνες καταλήγουμε διαρκώς να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από οτιδήποτε ως μεγαλογνώστες και δεινοί εμπειρογνώμονες κάθε κατάστασης. Μάθαμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε δίχως να δίνουμε λύσεις ή αν δώσουμε να είναι λύσης προς το προσωπικό μας και μόνο συμφέρον το οποίο το έχουμε ντύσει περίτεχνος ως συμφέρον όλων των άλλων. Ποιος στέκεται σήμερα ένα λεπτό να σκεφτεί πριν μιλήσει ή πριν εκφέρει γνώμη, "τι ήθελε/θέλει να πει ο συνομιλητής μου", ουδείς έως ελάχιστοι. Οι περισσότεροι τον διαγράφουμε άμεσα γιατί δε μας αρέσει η φάτσα του ή γιατί μιλά με 1200 λέξεις ή κάτι δε μας αρέσει. Το διαγράφουμε επίσης απλά επειδή είμαστε γαμάτοι και όλοι οι άλλοι μαλάκες. Ο καθένας μας ζει στο δικό του μικρόκοσμο και δείχνει να μην αντιλαμβάνεται πως αυτός ο μικρόκοσμος είναι μέρος μιας ευρύτερης κοινωνίας, ενός ευρύτερου κόσμου όπου οι πράξεις του συνέβαλλαν σήμερα να διαδίδεται πως δε μας ανοίκει τίποτα και είμαστε ένας άχρηστος λαός. Ακόμα και οι ίδιοι αποκαλούμε τους εαυτούς μας άχρηστους, κωλλάδα, κωλέλληνες, και ένα σωρό άλλο χαριτωμένα ταμπελάκια. Βάλαμε τα χεράκια μας, βγάλαμε τα ματάκια μας και κατηγορούμε τους άλλους. Καιρός είναι αυτό να σταματήσει και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας πως θα βελτιώσουμε και ταυτόχρονα πως θα συμβιώσουμε πιο ειρηνικά μεταξύ μας. Καιρός είναι να σταματήσουμε τον εμπαιγμό, και την ειρωνεία όπως και την προσβολή καθώς όλα αυτά επίσης συνέβαλαν στη σημερινή μας κατάσταση. Δεν είναι κακό να δεχτούμε πως γύρο μας υπάρχουν άνθρωπο που δεν γνωρίζουν όσα γνωρίζουμε εμείς ούτε κακό είναι να αποδεχτούμε πως εκείνοι γνωρίζουν κάποια που εμείς δεν γνωρίζουμε. Είναι κατάντια να βγάζουμε όλους γύρω μας βλάκες και εμάς έξυπνους. Προσβάλουμε την κοινωνία που εμείς οι ίδιοι απαρτίζουμε και είμαστε ότι είναι η κοινωνία μας. Εμείς την φτιάχνουμε με τις πράξεις μας. Όσο πιο καλές και πιο προσεγμένες τόσο πιο καλή και η κοινωνία ΜΑΣ!
Επιγραμματικά, όλοι μας έχουμε τους ανάλογους λογαριασμούς και έξοδα, άλλοι λιγότερα άλλοι περισσότερα κλπ μέρος του κωλοσυστήματος της δήθεν μεταπολίτευσης.
Αυτό που καίει πιο πολύ είναι ότι ο Έλληνας που σήμερα μένει με 20-30 (τα πιο πάνω δε τα λέω καν) δε θεωρώ ότι μπορεί να είναι ανάμεσα στους παραπονεμένους όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων βρίσκεται σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, 10 - 15 δηλαδή. Ακόμα και 15 το χρόνο είναι δυστυχώς λίγα (ανάλογα βέβαια και την περιοχή για να πω και του στραβού το δίκιο). Ούτε μπορεί βέβαια να αποκαλεσθεί αριστερός και να έχει ταυτόχρονα επιχείρηση! Βέβαια εδώ ταιριάζει πως προτιμώ τον καπιταλισμό (που ποτέ δεν υπήρξε άσχετα με τις μαλακίες που πετάει κάθε παραπληροφορημένο) και όχι τον κανιβαλοκαπιταλισμό (που υφίσταται παντού όπου ο πλούσιος τρώει τον εργαζόμενο).
Μπορεί βέβαια να μιλά για κράτος δικαίου, για ίσες μεταχειρίσεις και κανόνες συμβίωσης που θα βοηθάνε στην καλοπέραση όλων μας. Από την άλλη το σύστημα μπορεί να μη βοηθά τη μικρή επιχείρηση, αλλά τη μεγάλη και πάνω την γλύφει κανονικά όταν πρόκειται να φάει από αυτή. Σαν το σκυλάκι με τον ιδιοκτήτη του. Βλέπε COSCO για πρόσφατο παράδειγμα πως παρουσιάζεται σαν σωτήρας.
Στο θέμα των δημοσίων δυστυχώς για εσάς, θεωρώ ότι πρέπει να είναι και περισσότεροι! Ναι εδώ εξοργίζεσαι ξέρω, γιατί θεωρείς τώρα ότι όσοι θέλουμε το δημόσιο μεγάλο το θέλουμε για να ξυνόμαστε με τσουγκράνες να τσεπώνουμε 20 - 30 χιλιάρικα από ΜΠουρΜΠουαρ να μην υπάρχει απόλυση κλπ κλπ κλπ. ΌΧΙ, τέτοιο δημόσιο δε το θέλω και είναι άκρος εκνευριστικό και πρέπει να πέσει. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι στη θέση του προτιμώ κάποιον καρχαρία που θα προσφέρει ΔΗΘΕΝ καλό σέρβις και θα τρώει από τους φόρους και τις επιδοτήσεις περισσότερα. ΟΥΤΕ θέλω ένα μηδαμινό δημόσιο που δε θα μπορεί να βοηθήσει ή να εξυπηρετήσει τίποτα και κανένα από τον τεράστιο όγκο εργασίας. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε πως στην καραμέλα "πληρώνω τους δημοσίους" υπάρχει και το αλάτι, και οι δημόσιοι πληρώνουν φόρους. Η γελοιογραφία του ΚΥΡ κοροϊδεύει ακριβώς αυτή την καραμέλα, το 10% δεν μπορεί να πληρώνει το 90%. Οι ίδιοι πληρώνουν εν μέρη τους εαυτούς τους και εμείς προφανώς μεγαλοσυμβάλουμε όχι να πληρωθεί ο μικροδημοσιουπάλληλος αλλά να φάει το μεγαλολαμόγιο που τον διαχειρίζεται. Το πρόβλημα είναι καθαρά διαχειριστικό. Το δημόσιο της Ελλάδος, είναι παντελώς αδιαχείριστο και ανοργάνωτο. Ακόμα και η γραφειοκρατία καταπολεμείται με την σωστή διαχείριση.
[b]Παράδειγμα (case study)[/b] είναι αδιανόητο να πηγαίνω σε μια εφορία να κάνω δυο δουλείες και να περνάω σε 4 ορόφους από 7 άτομα που χειρίζονται το ΙΔΙΟ ηλεκτρονικό σύστημα για να πάρω 2 χαρτιά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι σε έναν όροφο, σε ένα γραφείο ο καθένας να εξυπηρετεί έναν φορολογούμενο για όλες τις δουλειές μόνος του. Το ίδιο σύστημα είναι και μπορεί ο καθένας να το μάθει ολόκληρο. Καθόμουν μάλιστα και παρατηρούσα τότε το τι γράφουν και τι διαβάζουν στο σύστημα και πραγματικά θα μπορούσαν να λύσουν κάθε απορία του μέσου φορολογούμενου. Το δεύτερο τμήμα να εξυπηρετεί πιο εξιδανικευμένες περιπτώσει απαρτιζόμενο από καλύτερα καταρτισμένους στη φορολογία υπαλλήλους (τους σημερινούς προϊσταμένους). Από εκεί και πέρα οι περαιτέρω διαδικασίες μπορούν να είναι της εφορίας. Θα χρειαστεί βεβαίως και αναδιανομή των υπαλλήλων σε περιοχές της χώρας ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες ανάλογα τον πληθυσμό!
Η αναδιανομή θα βοηθούσε σημαντικά τον εκπαιδευτικό τομέα. Όπου οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές και σημαντικές. Διαφωνώ πως πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιο σύστημα άλλης χώρας αλλά πρέπει να διαμορφώσουμε ένα καταδικό μας φτιαγμένο για εμάς και τον τρόπο λειτουργίας της χώρας μας όπως η πλειοψηφία μας την θέλει ή θεωρούμε σωστό ή ακόμα καλύτερα όπως μια σωστή και σημαντική έρευνα θα έδειχνε ότι πρέπει να γίνει. Στα έτοιμα φασόλια συγνώμη αλλά δεν πιστεύω. Τα έτοιμα είναι φτιαγμένα για άλλους και οι προσαρμογές πάντα δημιουργούν αλυσίδες λαθών. Η αναδιανομή των καθηγητών και των δασκάλων σε όλη τη χώρα σίγουρα θα βοηθούσε σημαντικά στην παιδεία μας καθώς, περιοχές χωρίς "δάσκαλο" θα είχαν μια ευκαιρία στη μάθηση. Επίσης θα ήταν δυνατή και η αποκέντρωση (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ). Αλλά η αποκέντρωση δυστυχώς δεν είναι η επιθυμία του παρόντος συστήματος, αντιθέτως επιθυμούν την μαζοποίηση αφού η μάζα είναι πλαστελίνη στα χέρια επιδέξιου πλάστη.
Εκτός των παραπάνω η αποκέντρωση θα είχε σημαντικό ρόλο και στον τομέα της υγείας. Πόσο καλύτερη θα ήταν η υγεία της χώρας αν οι γιατροί και οι βιομηχανίες φαρμάκων ήταν διάσπαρτοι σε όλη τη χώρα καταπολεμώντας τα σημερινά παρατράγουδα των ελλείψεων ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πέρα από τις μεγαλουπόλεις. Αναδιανομή ιατρών και παροχών. Ακόμα και οι παροχές να ήταν ελλιπείς ο γιατρός θα ήταν μια βοήθεια στις περιοχές όπου η πόλη είναι μακριά. Σύμφωνοι οι γιατροί εκεί υπάρχουν αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι είναι είτε λίγοι είτε άπειροι ως επί το πλείστον. Δεν είναι τόσο έμπειρος ο γιατρός που κάνει το αγροτικό του, όσο ο πεπειραμένος επι χρόνια ιατρός της Αθήνας. Πιο σημαντικό είναι να αλλάζουν οι γιατροί κάθε 5 χρόνια πόλη παρά οι στρατιωτικοί. Αντιθέτως οι στρατιωτικοί ωφελεί περισσότερο να γνωρίζουν καλά 2 3 περιοχές και όχι τόσο πολύ τις υπόλοιπες.
Οι στρατιωτικοί έχοντας ζήσει για δυο χρόνια τους αξιωματικούς μπορώ να έχω μια άποψη ότι καλύτερα να γνωρίσουν εκπαιδευόμενοι 4 - 5 χρόνια τα σύνορα και να παραμείνουν σε μια περιοχή μετά όπου θα τη γνωρίσουν καλά και θα εκπαιδεύουν εκεί τις επόμενες σειρές που θα περνάνε για 4 - 5 χρόνια και θα μαθαίνουν. Ο στρατός είναι όμως το μεγαλύτερο πλήγμα της οικονομίας μας δια της μίζας των όπλων. Μπορούμε να κατηγορούμε τους δημοσίους ότι ξύνονται, αλλά θα έπρεπε να κατηγορούμε τους εκάστοτε υπουργούς και στρατηγούς που τσεπώνουν εκατομμύρια για να προωθήσουν το εκάστοτε σκουπίδι όπλο που θέλει να πουλήσει η βιομηχανία σε μαλάκες. Οι μαλάκες είμαστε εμείς που πληρώνουμε δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους για να αγοράσουμε άχρηστα όπλα τα οποία θα τα ξαναπληρώσουμε άλλο τόσο για να τα διορθώσουμε και να τα φτιάξουμε από την αρχή. Πόσα δισεκατομύρια άραγε έχουμε πληρώσει για να φτιάχνουμε τα Μ60 (τανκς) που έχουμε σήμερα και κάποτε πολέμησαν στο ΒΙΕΤΝΑΜ; Πόσα να έχουμε πληρώσει για να βουλωθούν οι τρύπες στο θώρακά τους από τα βλήματα που τα κατέστρεψαν; Ναι είναι εμφανή τα βουλώματα. Καταλαβαίνεις ακόμα και ως άσχετος πως το συγκεκριμένο άρμα έχει καταστραφεί και έχει ξαναφτιαχτεί από τα ελληνικά στρατά. Με κινητήρες πιο αρχαίους από τα χρόνια του Περικλή. Μηχανήματα που ο κάθε τεθωρακισμένος πρέπει να μάθει να το χειρίζεται έτσι ώστε να μην καταστραφεί από μόνο του εντός μάχης. Το μηχάνημα που φτιάχτηκε για να προστατεύει, πρέπει να το προστατέψει ο στρατιώτης!!! Μόνο ένα μικρό δείγμα, μια γρατζουνιά στο θέμα Ελληνικός Στρατός. Αν σήμερα έκανε επίθεση μια Τουρκία με σπαθιά μόνο τα μαχητικά αεροπλάνα θα μας έσωζαν και τα γυμνά μας χέρια. Τα όπλα μας θα αχρηστεύονταν σε μια μέρα. Οι στρατιωτικοί θα διαφωνούσαν γιατί έτσι έμαθαν ή έτσι πρέπει, αλλά όταν έγιναν τα ΙΜΙΑ οι περισσότεροι έκλεγαν γιατί ήξεραν πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο να τους βοηθήσει πόσο μάλλον να τους προστατέψει. Εδώ προστασία δε μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας από τον εαυτό μας. Θα περίμεναν από την Ελληνική αστυνομία;
Χλωμό να μπορεί η Ελληνική αστυνομία να πράξει όπως πρέπει μιας και η ελλειπή εκπαίδευσή της, τους καθιστά ανίκανους σαν πλειοψηφία να δράσουν. Κανείς δε λέει ότι δεν βοηθάνε έστω και στο ελάχιστο. Αλλά στο τέλος, ανάμεσα στο καλό των συλλήψεων, αμαυρώνουν το όνομα τους και την ιδιότητα τους με τις αισχρές, καταδικασμένες και φονικές πράξεις τους ενάντια των συμπατριωτών τους. Δείχνουν ουσιαστικά και βασικά ανεκπαίδευτοι να αναλάβουν ευθύνες και να αστυνομεύσουν πραγματικά. Σύντομα ο εκάστοτε αστυνομικός από παιδί που βγαίνει από τη σχολή μετατρέπεται, όπως όλοι έχουμε δει, σε κάφρο τουλάχιστον. Κάποιοι ευτυχώς κάνουν όμως τη δουλειά τους, αλλά τελικά αυτοί που την αμαυρώνουν είναι και αυτοί που φαίνονται ίσως και οι πιο πολλοί. Άρα χρειάζεται καλύτερη εκπαίδευση για Ελλάδα και όχι για πρότυπα άλλης χώρας. Άρα χρειάζεται αυτοί οι άνθρωποι να εκπαιδεύονται διαρκώς, καθημερινά και να έχουν την συμπαράσταση που τους αρμόζει ώστε πάντα να έχουν νου υγιή και όχι μισανθρωπικό. Η αναδιανομή είναι και εδώ βασικό συστατικό όπως επίσης και η ανάγκη αναδιοργάνωσης. Αστυνομικός και ταυτόχρονα γρεαφειοϋπάλληλος δε χρειάζεται να υπάρχει. Στα γραφεία μπορούν να απασχολούνται υπάλληλοι που δεν έχουν βγάλει την σχολή αστυνομίας αλλά μπορούν να έχουν γνώσεις γραφείων, επίσης μπορούν στα γραφεία να ασχολούνται οι γηραιότεροι και όχι οι νεότεροι. Το συνταξιοδοτικό το επιβάλει σίγουρα, άνθρωποι άνω των 55 κατά μέσο όρο η με προβλήματα υγείας να μεταφερθούν σε γραφεία. Πχ ενας 60άρης αστυνομικός τι να κάνει στο δρόμο; Ή κάποιος με σοβαρή αναπηρία πως να κάνει τέτοια δουλειά; Όμως πάλι ερχόμαστε στο σενάριο της πλήρους αναδιοργάνωσης του κράτους και όχι των απολύσεων ή μειώσεων.
Ευτυχώς οι μειώσεις δεν οδήγησαν ποτέ σε καλό. Μόνο σε κακό οδηγούν. Έχουμε ένα πολύτιμο "όπλο" στα χέρια μας, με τεράστιο δυναμικό και αντί να το χρησιμοποιήσουμε στην πλήρη δύναμή του, το χρησιμοποιούμε προς την αντίθετη πλευρά με φυσικά το αντίστροφό από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Καταλλήγουμε επίσης να το κατηγορούμε ότι το ίδιο φταίει όταν εμείς οι ίδιοι το ψηφίσαμε και το χρησιμοποιήσαμε έτσι μέχρι τώρα. Η ελπίδα, αν και κοντεύει να σαπίσει τόσα χρόνια πεθαμένη, είναι να το στήσουμε σωστά και χρηστικά. Δεν είναι να το αποδιοργανώσουμε πιο πολύ ούτε να το καταστρέψουμε. Η καταστροφή του θα επιφέρει μόνο μεγαλύτερα προβλήματα καθώς δεκάδες διευκολύνσεις που θα μπορούσε να προσφέρει ένα δυνατό σύστημα τώρα είναι θέμα χρόνου να τις χάσουμε. Θα κερδίσουμε μερικά ευρώ (η δραχμές) στη τσέπη μας προσωρινά και μελλοντικά ταλαιπωρίες και άλλη μια φορά διχόνοιες και γκρίνιες και τσακωμούς. Η διαφωνία μπορεί να είναι μητέρα της προόδου, αλλά η διχόνοια, η γκρίνια, η αδιαλλαξία και ο εγωισμός είναι γονείς της οπισθοδρόμησης και της διάσπασης η οποία γεννά την καταστροφή. Δυστυχώς ως νεοέλληνες καταλήγουμε διαρκώς να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από οτιδήποτε ως μεγαλογνώστες και δεινοί εμπειρογνώμονες κάθε κατάστασης. Μάθαμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε δίχως να δίνουμε λύσεις ή αν δώσουμε να είναι λύσης προς το προσωπικό μας και μόνο συμφέρον το οποίο το έχουμε ντύσει περίτεχνος ως συμφέρον όλων των άλλων. Ποιος στέκεται σήμερα ένα λεπτό να σκεφτεί πριν μιλήσει ή πριν εκφέρει γνώμη, "τι ήθελε/θέλει να πει ο συνομιλητής μου", ουδείς έως ελάχιστοι. Οι περισσότεροι τον διαγράφουμε άμεσα γιατί δε μας αρέσει η φάτσα του ή γιατί μιλά με 1200 λέξεις ή κάτι δε μας αρέσει. Το διαγράφουμε επίσης απλά επειδή είμαστε γαμάτοι και όλοι οι άλλοι μαλάκες. Ο καθένας μας ζει στο δικό του μικρόκοσμο και δείχνει να μην αντιλαμβάνεται πως αυτός ο μικρόκοσμος είναι μέρος μιας ευρύτερης κοινωνίας, ενός ευρύτερου κόσμου όπου οι πράξεις του συνέβαλλαν σήμερα να διαδίδεται πως δε μας ανοίκει τίποτα και είμαστε ένας άχρηστος λαός. Ακόμα και οι ίδιοι αποκαλούμε τους εαυτούς μας άχρηστους, κωλλάδα, κωλέλληνες, και ένα σωρό άλλο χαριτωμένα ταμπελάκια. Βάλαμε τα χεράκια μας, βγάλαμε τα ματάκια μας και κατηγορούμε τους άλλους. Καιρός είναι αυτό να σταματήσει και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας πως θα βελτιώσουμε και ταυτόχρονα πως θα συμβιώσουμε πιο ειρηνικά μεταξύ μας. Καιρός είναι να σταματήσουμε τον εμπαιγμό, και την ειρωνεία όπως και την προσβολή καθώς όλα αυτά επίσης συνέβαλαν στη σημερινή μας κατάσταση. Δεν είναι κακό να δεχτούμε πως γύρο μας υπάρχουν άνθρωπο που δεν γνωρίζουν όσα γνωρίζουμε εμείς ούτε κακό είναι να αποδεχτούμε πως εκείνοι γνωρίζουν κάποια που εμείς δεν γνωρίζουμε. Είναι κατάντια να βγάζουμε όλους γύρω μας βλάκες και εμάς έξυπνους. Προσβάλουμε την κοινωνία που εμείς οι ίδιοι απαρτίζουμε και είμαστε ότι είναι η κοινωνία μας. Εμείς την φτιάχνουμε με τις πράξεις μας. Όσο πιο καλές και πιο προσεγμένες τόσο πιο καλή και η κοινωνία ΜΑΣ!
Σχόλια